Τα Βάγια την εποχή των σεισμών στις Αλκυονίδες και μετά 40 χρόνια + λίγους μήνες (πρώτο μέρος)

         από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου*

Μετά από διάλειμμα ενός μηνός  ξανάρχισαν μικροσεισμικές δονήσεις. Ξανακούμε και ξαναδιαβάζουμε τα ανησυχητικά τουλάχιστον για τη  Θήβα  αινιγματικά  «ήξεις αφήξεις»  των σεισμολόγων  που  επαυξάνονται  από την απλουστευτική συνήθως αναμετάδοση των ΜΜΕ και των τοπικών social media

Με  αυτή την αφορμή   θεώρησα ότι έπρεπε να γράψω  μετά 40 και κάτι χρόνια από τους μεγάλους  σεισμούς που με επίκεντρο  τις Αλκυονίδες έπληξαν και τα Βάγια.

Το  ότι δεν σχολίασα το γεγονός  ακριβώς στην επέτειο  των 40 ετών δεν σημαίνει  ότι  δεν μπορεί να αποτελέσει αφορμή αναστοχασμού αλλά και για το άνοιγμα μιας συζήτησης σε σοβαρή βάση, σχετικά με το μέλλον τόπου

Ξαναήλθε  ολοζώντανη στη μνήμη η φοβερή εκείνη βραδιά, της Τρίτης 24 .2. 1981 ,22:59  μμ  όταν μας αιφνιδίασε ένα υπόκωφο και μαζί εκκωφαντικό βουητό διαρκείας.  Ήταν  σεισμός μεγέθους 6,7 Richter

 Έσβησαν τα φώτα  στις κολόνες της ΔΕΗ και διακρίναμε μέσα  στο σκοτάδι να γέρνουν τα  σπίτια   σαν να ήθελαν να αγκαλιαστούν σ’ ένα αναπάντεχο ερωτικό σύμπλεγμα.

Δεν είχαμε ζήσει τέτοιες  στιγμές,  ούτε στις διηγήσεις των γεροντότερων. Δεν είχαμε νιώσει στο πετσί μας τη φρίκη .Ικέτες της κοινής λογικής, αναζητούσαμε εις μάτην εξήγηση.

Πολλοί  μπήκαν στα Ι.Χ. για να προστατευθούν  εν κινήσει, προκαλώντας μποτιλιάρισμα και άλλοι είχαν καταλάβει τη πλατεία.

Η νεκρική σιγή δευτερολέπτων, μας φάνηκαν αιώνες. Μόλις χαμήλωσε η ένταση της βουής, ακούσαμε φωνές στα σπίτια και βλέπαμε εμβρόντητοι εν μέση οδώ ν’ ανοίγουν τα παράθυρα των ισογείων απ’ όπου πανικόβλητοι βγήκαν  στο πεζοδρόμιο με αμφίεση υπνοδωματίου. Ανάλογα άλματα με αμφίβολη κατάληξη επιχειρούσαν ευάριθμοι απελπισμένοι απ’ τα μπαλκόνια .

 Σε λίγα λεπτά επικρατούσε στους δρόμους πανζουρλισμός και οχλοβοή. Η πανταχόθεν επαναλαμβανόμενη ιαχή «σεισμός, σεισμός...» μεταδιδόταν από στόμα σε στόμα.

Λίγες ώρες αργότερα, στις 00:30 της Τετάρτης 25 .2.1981  ακολούθησε δεύτερος σεισμός, ο μεγέθους  6,4 Richter

Είχα τη σπάνια εμπειρία να βρεθώ στο «πηδάλιο» της κοινότητας  στη δύσκολη μετασεισμική περίοδο και ακολούθως να διαχειριστώ δύσκολες και σύνθετες καταστάσεις.

Τότε ξαναθυμήθηκα μια παροιμία ίσως κινέζικη : «είθε να ζήσεις σε ενδιαφέροντες καιρούς» , που λέγεται συνήθως σαν κατάρα  σε κάποιον ….. Να ζήσει δηλαδή σε καιρούς αναταραχής, πολέμων, λιμών, λοιμών, σεισμών, καταποντισμών, σε καιρούς που «γράφουν την Ιστορία».

Συγκάλεσα αμέσως ανοιχτό έκτακτο και επείγον κοινοτικό συμβούλιο ,όπου πρότεινα  την  συγκρότηση, αντιπροσωπευτικού  προεδρείου - το πρώτο βήμα - για να δοθεί ενωτικά και επιτυχώς  ο αγώνας για την σωτηρία των Βαγίων . Στο νέο συμβούλιο που έγινε την επομένη,  αποφασίσαμε  συγκέντρωση της Αθήνας ,όπου προσκλήθηκαν πρώτα  οι ετεροδημότες και πρόσωπα  από το χώρο της πολιτικής  , καθηγητές  πολιτικοί μηχανικοί, σεισμολόγοι, χωροτάκτες, συγκοινωνιολόγοι, χωρίς να λείψουν  οι  κοινωνιολόγοι και ψυχολόγοι.  Τα μέτρα που πάρθηκαν τελικά αποτέλεσαν το υπόστρωμα πάνω στο οποίο στηρίχτηκε η ανοικοδόμηση, η ανασυγκρότηση και μπήκαν οι βάσεις της ανάπτυξης.

Μετά το πρώτο σοκ η τοπική κοινωνία αντέδρασε θετικά, προσαρμόστηκε στη νέα κατάσταση και «έχτισε» σιγά-σιγά την καινούργια κοινότητα .

Οι τότε κοινοτικοί σύμβουλοι ( Γιάννης Ζερκούλης, Θανάσης Κόλλιας , Σεραφείμ  Σταμέλος  , Χαράλαμπος Μουλκιαρώτης , Γιώργος Πλατής ,  Παναγιώτης Κατρισιώσης , Κώστας  Τσέλλος , Σωτήρης Ρεπούσκος , Γιάννης Δριμάκης που είχε αντικαταστήσει τον παραιτηθέντα Γιάννη Μπίθωση) σαν ένα σώμα αφήνοντας οικογένειες  και  δουλειές μπήκαν στη μάχη  δυναμικά ,συντονισμένα ,αποφασιστικά. Μοίρασαν ακριβοδίκαια σκηνές ενώ άλλες έστησαν στην  πλατεία  και σε ακάλυπτους χώρους.  Εικονίζεται επάνω  σε φορτηγό  ο Θανάσης ο Κόλλιας (Σούκος) που με την χούφτα  του έστυβε την πέτρα να μοιράζει σκηνές .

Ο τρίτος ισχυρός  σεισμός μεγέθους 6,3 Richter σημειώθηκε την  Τετάρτη 4 .3.1981 στις 16:01. Με βρήκε εν πτήσει προς  Βρυξέλες για να συμμετάσχω με αντιπροσωπεία της ΚΕΔΚΕ  σε διημερίδα με θέμα «τις φυσικές καταστροφές στον Ευρωπαϊκό Χώρο» υπό τον αείμνηστο τότε δήμαρχο Αθηναίων και κουμπάρο μου Δημήτρη Μπέη που  το περασμένο καλοκαίρι ο Νάσος Ηλιόπουλος (επικεφαλής σήμερα της μείζονας πλειοψηφίας ) όταν γνωριστήκαμε μου δήλωσε απερίφραστα ότι ήταν ο τελευταίος δήμαρχος με όλη τη σημασία που πέρασε στο  Δήμο Αθηναίων   Σε αυτή τη δύσκολη φάση , η «δρακογενιά» των συμβούλων που προανέφερα - η πρώτη μετα την μεταπολίτευση-   με αντικατέστησε πλήρως και επάξια , επειδή τους διακατείχε πυρετώδες όραμα για την ανάπτυξη του τόπου

·         Το άρθρο έχει μεγάλη έκταση. Γι’ αυτό  θα δημοσιευθεί διαδοχικά σε έξη(6) ή επτά(7)  μέρη ,ίσης έκτασης περίπου και σε μικρή χρονικά απόσταση

 

 

* τ. Κοινοτάρχης Βαγίων-τ. Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ -  Επαμεινώνδου 71 Θήβα -  theopapaio@gmail.com   -  http://kadmos35.blogspot.gr/    https://www.facebook.com/theodore.papaioannou