Τα Βάγια την εποχή των σεισμών στις Αλκυονίδες και μετά 40 χρόνια + λίγους μήνες (δεύτερο μέρος)

 

από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου*

Ο σεισμός σχηματικά αποτέλεσε τομή στη συνέχεια, καθώς από τη μια πλευρά χρειάστηκε να ξαναχτιστούν σπίτια, αλλά το  «καθοδόν» νέο σχέδιο που θα επέτρεπε  το άπλωμα της κοινότητας δεν είχε εγκριθεί.  Η λεπτομερής αναφορά μου σαυτό το κολοσσιαίο  και διαχρονικό ζήτημα, ξεφεύγει  κατά πολύ από τα πλαίσια του παρόντος  χωρίς να σημαίνει ότι υπεκφεύγω και το αντίθετο μάλιστα εφόσον μου ζητηθεί.

 Τα ερείπια πολύ γρήγορα μεταμορφώθηκαν σε σπίτια Ό,τι παλιό , έγινε καινούργιο και με την προσθήκη νέων άλλαξε η δομή .

 Σταδιακά μετά τους πρώτους μήνες αναπτύχθηκε έντονη οικονομική δραστηριότητα, η οικονομία αναζωογονήθηκε, καθώς ξεκίνησε  η αποκαλούμενη «ατμομηχανή» της μεταπολεμικής οικονομίας, δηλαδή ο κατασκευαστικός κλάδος.

 Απασχολήθηκαν πολλοί εργατοτεχνίτες ντόπιοι και ξένοι, πολλαπλασιάστηκε η απασχόληση και άνοιξαν καινούργια επαγγέλματα, αναπτύχθηκαν νέες δραστηριότητες υποστήριξης της κατασκευαστικής ανασυγκρότησης, στην αγορά «κύλησε» χρήμα, που είχε σαν άμεση συνέπεια την ενίσχυση και διεύρυνση του τομέα των μικρομεσαίων επιχειρήσεων.

 Ένας από τους παράγοντες που διευκόλυναν τη λήψη μέτρων για την  «ολική επαναφορά» της Κοινότητας  και της κοινωνίας, ήταν η ασφυκτική καθημερινή  πίεση προς την κυβέρνηση για την υλοποίηση σημαντικών έργων. Τα προγραμματισμένα έργα υποδομής επιταχύνθηκαν και ενισχύθηκαν με καινούργια ,μεταξύ αυτών  το Δημοτικό  Σχολείο  και ο ναός του Αγίου Αθανασίου στο Κασνέσι  έργα για τα  οποία θα αναφερθώ στο 3^ο  μέρος . Οι περισσότερες από τις πληγές του σεισμού έκλεισαν, χωρίς να σημαίνει βεβαίως ότι έλειψαν οι παθογένειες και κάποιες άγονες αντιπαραθέσεις  .

Γενικώς επιδείχθηκε πνεύμα συμφωνίας σε βασικά ζητήματα με κοινό παρονομαστή την ανάγκη να μπουν οι βάσεις για ένα σχέδιο ανασυγκρότησης του τόπου, της κοινωνίας και της οικονομίας, Οι συζητήσεις ήταν ολονύκτιες , εξαντλητικές και σε αρκετές περιπτώσεις αποτελεσματικές καθώς διασφαλίζονταν η  δημοκρατική λειτουργία του βουλευόμενου σώματος γιατί  πέρα από την πλειοψηφία, ρόλο στις υποθέσεις του τόπου είχαν και οι μειοψηφίες , έμπρακτα  και όχι μόνον στα λόγια.

Επρόκειτο για μια κατάκτηση η οποία συνεχίστηκε επί των ημερών μας  πριν σταδιακά το Κοινοτικό Συμβούλιο και εν συνεχεία το Δημοτικό εκφυλιστούν σε χώρο επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων.

Το αρχικό εγχείρημα προσπάθησαν να υπονομεύσουν γνωστές τότε  δυνάμεις  σε αγαστή «αμφίπλευρη» , «παρά φύση» και σε «συμπωματική συνεργασία», κάτι που είχε καταστροφικό αντίκτυπο , με ορατές δυσμενείς και υποτροπιάζουσες επιπτώσεις  ορατές και παραμένουσες  μέχρι σήμερα  . 

Η συζήτηση για το μέλλον του τόπου είναι σήμερα απολύτως αναγκαία, καθώς η κρίση έχει λειτουργήσει «σεισμικά» στην κοινωνία και την οικονομία.

Τώρα όμως  η ανασυγκρότηση έχει άλλου είδους δυσκολίες και απαιτεί έναν «συναγερμό» των τοπικών δυνάμεων που ξεπερνάει τα παραταξιακά  όρια και την υποβαθμιστική εξάρτηση  από τα υπέρτερα δημοτικά «φράγματα».

 Ιδού πεδίον δόξης λαμπρόν για πρωτοβουλίες.... Το διάστημα που έχει περάσει παρέχει την απαιτούμενη απόσταση για νηφάλια «αναψηλάφηση» της εποχής, ενώ σε συνθήκες γενικευμένης κρίσης - όπως η σημερινή - η συζήτηση για την πόλη χρειάζεται να γίνει σε υψηλό επίπεδο ευθύνης και συλλογικής προσέγγισης.

Ο εφιάλτης πέρασε χωρίς πίσω του νεκρούς και τραυματίες . Εκτιμώντας σήμερα τον τρόπο που εξελίχθηκε η κατάσταση εκείνη την εποχή, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι έγιναν μεγάλα πράγματα σε μικρό χρόνο. Όλα αυτά ασφαλώς δεν έγιναν με κάποιο μαγικό ραβδί, αλλά ήταν αποτέλεσμα πλήθους παραγόντων:

Υπήρχε μια Κοινότητα, με μπροστά από την εποχή της επιχειρησιακή επάρκεια και οργάνωση , με ικανό και πειθαρχημένο υπαλληλικό  προσωπικό που «έτρεξε» πρωτοβουλίες.

Βρέθηκε  ένα Κοινοτικό Συμβούλιο που στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων καθιερώνοντας μια κουλτούρα διαλόγου μέσα από την προωθητική σύνθεση των διαφορετικών προσεγγίσεων

Σε απόσταση από τα γεγονότα θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι όλα αυτά που έγιναν εκείνη την εποχή αποτέλεσαν ξεχωριστό φαινόμενο για την μεταπολιτευτική τουλάχιστον περίοδο και οδήγησαν στη λήψη μέτρων τόσο για την ανασυγκρότηση της πόλης και της ευρύτερης περιοχής, όσο και για την χάραξη πολιτικής αντιμετώπισης τέτοιων φυσικών φαινομένων, σε εθνικό επίπεδο

Φυσικά υπήρξαν εντάσεις, υπερβολές από όλες τις πλευρές, προσπάθεια εκμετάλλευσης, εκδηλώσεις μικροπολιτικής και πλείστες όσες κομπίνες μέσα σε ένα κλίμα που ευνοούσε την απάτη με την απουσία ουσιαστικών μηχανισμών ελέγχου. Εκείνο όμως που έμεινε ήταν η καινούργια πόλη για την οποία οι πολίτες της έδωσαν κατάθεση ψυχής, δεν την εγκατέλειψαν, ρισκάρισαν ορισμένες φορές και κατάφεραν με τη συμβολή των παραγόντων που προαναφέρθηκαν, να την αλλάξουν ριζικά.

Η δυναμική της αρχικής προσπάθειας συνεχίστηκε για αρκετό καιρό, πολλά σημαντικά πράγματα έγιναν σε δεύτερο χρόνο και κάποια έμειναν στη μέση

Ήταν μια άλλη εποχή, με τους ανθρώπους στο προσκήνιο, πονεμένους, ταλαιπωρημένους, φοβισμένους αλλά και αποφασισμένους όπως αποδείχθηκε να αλλάξουν τη ζωή τους.  (συνεχίζεται)

 

 

 * τ. Κοινοτάρχης Βαγίων-τ. Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ -  Επαμεινώνδου 71 Θήβα -  theopapaio@gmail.com   -  http://kadmos35.blogspot.gr/    https://www.facebook.com/theodore.papaioannou