Μικρό Αφιέρωμα στην Άλωση της Πόλης *

από τον  πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου                                  29.5.2014

 Ένα χρόνο πριν την Άλωση η κατάσταση στην Πόλη ήταν απελπιστική. Την απειλούσε Ο Μωάμεθ Β΄ και τα οικονομικά σε κατάσταση  απελπιστική

Χρειάζονταν χρήματα για την επισκευή των τειχών, για μπαρούτι , για τρόφιμα

Ο Κωνσταντίνος ΙΑ΄ Παλαιολόγος ζήτησε να συνεισφέρουν οι  πλούσιοι της Πόλης ,αλλά αυτοί αρνήθηκαν .  Για αυτό ο ανώνυμος  του «Βαρβερινού Κώδικα» τους γράφει :

«Ω Ρωμαίοι φιλάργυροι , δημηγέρτες, τραδιτόροι (σ.σ προδότες) οπού ετραδίρετε (σ.σ επροδώσατε) την πατρίδα σας , όπου ο βασιλιάς σας ήτονε πτωχός και σας επαρακάλαε  με τα δάκρυα στα μάτια να του δανείσετε φλωριά δια να δώση, να μαζώξη πολεμιστάδες ανθρώπους , να βοηθήσωνε και να πολεμήσουνε και εσείς αρνιέστε μεθ’όρκου πως δεν έχετε και είστε πτωχοί !..» (Ζώρας : « Χρονικόν περί Τούρκων Σουλτάνων κατά τον Βαρβερινόν  Κώδικα», σελ.83)

Στην Πόλη, από το συνολικό πληθυσμό  50000 -80000 (οι γνώμες των ιστορικών διίστανται), είχαν απομείνει 30000 -40000 (;) Ρωμιοί ανάμεσα στους πολυπληθείς Αρμένηδες , Εβραίους Βενετσιάνους , Γενοβέζους , Καταλανούς, Ισπανούς, Γερμανούς, Σλάβους και Τούρκους ( του πρίγκιπα Ορχάν, ετεροθαλούς αδελφού του Μωάμεθ).

Αλλά το χειρότερο  ότι και οι λιγοστοί Ρωμιοί  ήταν διχασμένοι.

 Οι μεν  προσέβλεπαν μοναχά από την Δύση βοήθεια. Οι δε οι λεγόμενοι «ανθενωτικοί» , δεν την ήθελαν :

«την γαρ Λατίνων  ούτε βοήθειαν , ούτε την ένωση χρήζομεν. Απέστω αφ’ ημών η των αζυμιτών λατρεία», διακήρυσσε ο ηγέτης των «ανθενωτικών» Γεννάδιος Σχολάριος, ο άνθρωπος που ο Μωάμεθ τον εκανε πρώτο Πατριάρχη αμέσως μετά την πτώση της Βασιλεύουσας

Αλλά και ο Λουκάς Νοταράς , που κατείχε μέσα στην πολιορκούμενη Πόλη το ύπατο αξίωμα μετά τον Αυτοκράτορα , έλεγε «Κρειττότερον  έστιν ειδέναι εν μέση τη πόλη φακιόλιον βασιλευον Τούρκων  ή καλύπτραν  λατινικήν» Προτιμούσε δηλαδή τον  Τούρκο από τον Λατίνο!...»

Παρ’όλα αυτά ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος ζήτησε βοήθεια και ο Πάπας Νικόλαος Ε’ του στειλε , υπό τον  όρο την ένωση των Εκκλησιών. Το Νοέμβριο του 1452 φτάνει στην Πόλη ο καρδινάλιος Ισίδωρος με περίπου 200 πολεμιστές και στις 26 Ιανουαρίου 1453 φτάνουν δύο γενουάτικα πλοία με εφτακόσιους πολεμιστές και ο αυτοκράτωρ χρίζει  Πρωτοστάτορα ( αρχιστράτηγο) τον επικεφαλής του Ιωάννη Τζουστινιάνι  αναθέτοντας του την άμυνα της  Πόλης .

Τον Ιανουάριο του 1453 οι Τούρκοι μεταφέρουν τα κανόνια τους  από την Ανδριανούπολη  και την μεγάλη μπομπάρδα την «βασιλική» , παραθέτοντας στρατό 150000 ανδρών.

 Εντός των τειχών  υπήρχαν μονάχα 5000 Βυζαντινοί στρατιώτες και 2000 Γενουάτες και Βενετοί.

Στις 21 Μαΐου ο Μωάμεθ υποσχόμενος ότι θα τους χάριζε την ζωή και την περιουσία τους, ζήτησε την παράδοση της Πόλης

Ο τραγικός αυτοκράτορας του απαντά : « το δε την πόλιν σοι δούναι, ουτ’εμόν εστιν ουτ’άλλου των κατοικούντων εν ταυτη. Κοινή γαρ γνώμη πάντες αυτοπροαιρέτως αποθανούμεν και ου φεισόμεθα της ζωής ημών».

  Δηλαδή : « Το να σου παραδώσουμε την πόλη δεν είναι δικαίωμα ούτε δικό μου ούτε άλλου από τους κατοικούντες  σ΄ αυτή. Γιατί απόφαση όλων μας είναι  να πέσουμε αμυνόμενοι με τη θέλησή μας και δεν θα λυπηθούμε τη ζωή μας».

Όπως και έγινε….

* ’’εκπρόθεσμη’’  δημοσίευση  λόγω υποχρεωτικού format στον υπολογιστή  , πλην όμως αξιομνημόνευτη