Από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Στον
πολύ συμπαγή κορμό της εμπεριστατωμένης και τεκμηριωμένης παρουσίασης του κ.
Χρήστου καθηγητή της Νεώτερης και
Σύγχρονης Ιστορίας στο Παν . Πελοποννήσου θα μού επιτρέψετε κάποιες ’’ παραφυάδες’’.
1.
O Στάλιν ήθελε πολύ την Ελλάδα για να ελέγξει την Μεσόγειο,
την Μ. Ανατολή ,το
Σουέζ, το
Γιβραλτάρ ,την
Αφρικανική Ήπειρο. Αναδιπλώθηκε
όμως και συμβιβάσθηκε στη Γιάλτα το 1945
με την πρόταση Τσώρτσιλ για το ποσοστό επιρροής (90% των Δυτικών και 10% της
ΕΣΣΔ) γιατί η κατασκοπεία του είπε ότι έτοιμη η
ατομική βόμβα ΗΠΑ που λίγο μετα χρησιμοποιήθηκε στη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, ενώ στην ΕΣΣΔ
καθυστερούσε
2. H
πυκνότητα των γεγονότων πού σήμερα αντιπαρατέθηκε στην
πυκνότητα του αφηγηματικού λόγου του κ.
Χρήστου μου άφησε ζωτικό χώρο να φυτρώσουν κάποιες ’’ παραφυάδες’’, να εισχωρήσω
και να διερωτηθώ για το τι είδους ιστορία χρειαζόμαστε. Την περασμένη βδομάδα επισκέφτηκα κεντρικό αθηναϊκό
βιβλιοπωλείο όπου πήρε το μάτι μου κάποια έκδοση
με τίτλο ‘’ΤΑ ΜΑΡΑΣΛΕΙΑΚΑ’’. Ξέροντας
τη Μαράσλειο και από την κατάληξη του τίτλου –όπως λέμε Ορλωφικά ,Ευαγγελικά, Αθεϊκά , Δεκεμβριανά,
Ιουλιανά- κατάλαβα ότι πρόκειται για αναστάτωση , επεισόδια, χώρο της Παιδείας.
Το ζήτημα ενέσκηψε στα χρόνια 1925-1927 και τότε σε εποχή
καθολικής
κρίσης ,όταν μια νεαρή καθηγήτρια, η Ρόζα Ιμβριώτη, δίδασκε την Ιστορία στη Μαράσλειο με τρόπο που αμφισβητούσε και αναθεωρούσε το παραδοσιακό τρόπου αφήγησής της. Αφορμή των ταραχών
ήταν η ομιλία
της -26 Μαρτίου 1925- για τη διδασκαλία της Ιστορίας , και ιδιαίτερα του ΄21 όπου έπαιρνε υπόψη και τις
υπάρχουσες οικονομικές συνθήκες , σε μια εποχή που η διδασκαλία της Ιστορίας ήταν ΄΄αβατο΄΄ για τις
γυναίκες. Αν επεκταθώ ίσως νομισθεί ότι διαφημίζω ή
κάνω βιβλιοπαρουσίαση που ως πολιτικός
μηχανικός δεν είμαι ειδικός και θα ήταν ερασιτεχνισμός . Απλά συμβαίνει να διαβάζω όταν
έχω τον χρόνο . Μετα την αποφοίτηση μου από τη μέση εκπαίδευση
με ξανάφεραν σε επαφή με τα διδακτικά εγχειρίδια οι δύο μου κόρες μηχανικοί
σήμερα που εκπονούν μεταπτυχιακή και διδακτορική διατριβή αντίστοιχα. Είδα
ότι η διδασκαλία και η ύλη της ιστορίας
άλλαξε όλα αυτά τα
χρόνια λιγότερο απ΄ ότι άλλα
μαθήματα π.χ στην εποχή μου η Άλγεβρα έφθανε
μέχρι τις Σειρές τις Προόδους ,σήμερα μπαίνει στον Απειροστικό Λογισμό και ερωτώ:
Μήπως πρέπει να αναθεωρήσουμε παγιωμένες,
αρτηριοσκληρωτικές αντιλήψεις ,μακριά από γεγονότα , ημερομηνίες, πρόσωπα, εξονυχιστικές
περιγραφές των μαχών και τις
εθνικιστικές αγκυλώσεις ; Η ιστορική αυτή μνήμη ας διασωθεί μέσα στις
εγκυκλοπαίδειες και με τις κατά τόπους δημοτικές
εκδηλώσεις ( π.χ μάχη της Πέτρας φίλε Δήμαρχε Αλιάρτου , της
Δομβραίνας , της Πύλης κλπ για να μείνουμε στην περιοχή μας).Θέλω κύριε
Χρήστου το σχόλιό σας.
3. Ανάφερε
ο κ. Χρήστου τον Αμερικανό στρατηγό Βαν Φλιτ
, που ήρθε στην
Ελλάδα το Φλεβάρη του 1948 επικεφαλής της αμερικανικής στρατιωτικής αποστολής, μετά το "δόγμα Τρούμαν" και η οικονομική βοήθεια με το "Σχέδιο Μάρσαλ" . Ανέλαβε ουσιαστικά τη διοίκηση των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων και ήταν εκείνος που ο
τότε υπουργός Εθνικής Άμυνας Π. Κανελλόπουλος προσφωνόντας τον μπροστά στο
ελληνικό στρατιωτικό άγημα, είπε "…Ιδού ο στρατός σας…."!!!!!
4. Ακούσαμε
για τη ζωή των πολιτικών προσφύγων σε καιρό πολέμου και εδώ θέλω με ένα δύσκολο
άλμα να μεταφερθώ από το χθες στο
σήμερα. Μετά τον εμφύλιο συνεχίστηκε ο πόλεμος με άλλη μορφή .Ο πόλεμος με τα όπλα έγινε τώρα οικονομικός και περάσαμε από την πολιτική προσφυγιά
στην οικονομική προσφυγιά, στην μετανάστευση, στην αστυφιλία. Οι νικητές του εμφυλίου εφάρμοσαν ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης πού
βίασε ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, κλεπτοκρατικό , δύσμορφο, μεταπρατικό, παρασιτικό.
Αυτά δεν είναι δικά μου ,αλλά
διαπιστώσεις που εξόργισαν ακόμη και τον απεσταλμένο (*) των ΗΠΑ για να μελετήσει τη κατάσταση πριν μας δοθεί η βοήθεια, οταν η χώρα βρισκόταν στη δίνη του εμφύλιου πολέμου με το λαό της εξαθλιωμένο. Αυτό δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Έτσι λοιπόν άφησαν πίσω συγγενείς φίλους ,σπίτια, χωράφια ,
έφυγαν στις ΗΠΑ , στην Γερμανία
μετανάστες ,είτε στοιβάχτηκαν στις
παρυφές της πρωτεύουσας και τα χωριά
ερήμωσαν. Ήταν τότε που η μετανάστευση βαφτίστηκε
ευλογία. Μετά την μεταπολίτευση, χάρη σε
κάποιες ευρωπαϊκές οικονομικές ενισχύσεις είδαμε κάποια επιστροφή και
αναζωογόνηση της υπαίθρου . Ήταν όμως μικρής διάρκειας χωρίς στερεά προγραμματική θεμελίωση , δίχως αναπτυξιακή λογική και σήμερα διαβάζουμε τι όργιο έγινε με τις επιδοτήσεις, αλλά
και τις μεγάλες καθυστερήσεις στην κατασκευή των δημοσίων έργων. Το
ζείτε καθημερινά με τον δρόμο Πρόδρομος- Καναβαρη που προβλεπόταν η ολοκλήρωσή του σε 2 χρόνια,
αλλά πέρασαν 6 και βλέπουμε…. Έτσι σήμερα που η
χώρα μας είναι βυθισμένη σε μια
πολύπλευρη κρίση , η μετανάστευση και
αστυφιλία επανήλθαν , αλλά αυτή τη φορά φεύγουν στο εξωτερικό
διπλωματούχοι με μεταπτυχιακά και
διδακτορικά. Τί μέλλον όμως έχει ένας
τόπος που διώχνει τα παιδιά του; Η
γεωργία φθίνει, οι εισαγωγές αυξάνονται , τα χωράφια χέρσα και στο
‘’Χαρμάτι’’ τώρα κάποιος επιχειρηματίας διωγμένος πριν 3 χρόνια από τα Βάγια να θέλει
να στήσει διαλυτήριο. Η σημερινή εκδήλωση που οργανώθηκε από τον δραστήριο εκδότη του’’ Πολυάνδριον’’ είχε
θέμα την βιβλιοπαρουσίαση στον φιλόξενο αυτό χώρο, με την δανειστική βιβλιοθήκη
απέναντι που είναι έργο του καθηγητή δρ. Νικολάου Κόλλια προέδρου της Εταιρείας
Βοιωτικών Μελετών . Οι κάτοικοι του
Λεονταρίου , οι προσελθόντες από τα γύρω χωριά , ο ομιλών ευχόμαστε ,ελπίζουμε
προσδοκούμε καλή συνέχεια και συγχαρητήρια
από πλευράς μου . Γιατρέ μου να έχεις υγεία.
---------------------------------------------
* Πωλ Α. Πόρτερ που στην έκθεσή του τον Μάρτιο του 1947 έγραψε : «Τα ναυτιλιακά συμφέροντα
βρίσκονται σε ιδιαίτερα σκανδαλώδη θέση . Σήμερα η ελληνική εμπορική ναυτιλία βρίσκεται σε άνθηση και οι εφοπλιστές
καρπώνονται τα κέρδη. Όμως, η χρεοκοπημένη ελληνική κυβέρνηση δεν
απολαμβάνει κανένα όφελος από όλο αυτό τον πλούτο (...) Οι Eλληνες πλοιοκτήτες οφείλουν το
μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους στα πλοία τύπου Liberty, τα οποία αγόρασαν από
τη Ναυτιλιακή Επιτροπή των ΗΠΑ μετα από εγγύηση των ενυπόθηκων δανείων τους από την ελληνική κυβέρνηση. Τα ετήσια έσοδα από ένα Liberty
πιθανότατα ανέρχονται μεταξύ 200.000 και 250.000 δολαρίων ΗΠΑ. Από αυτά, 8.000
δολάρια ΗΠΑ, ένα γελοία χαμηλό ποσό, αποδίδονται στην κυβέρνηση ως
φόρος». (‘’ΕΛ’’ 13.9.2011-Βικτωρ Νέτας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου