Δημοτικές εκλογές : μια πρώτη , πρώιμη και γρήγορη προσέγγιση που « σηκώνει» συζήτηση

 από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου*

Οφείλω να ξεκαθαρίσω εξ αρχής : Τις  ερχόμενες δημοτικές εκλογές δεν τις βλέπω και δεν πρέπει να είναι μια κομματική μάχη.

Επιβάλλεται εκ των πραγμάτων να είναι  μια μάχη πάνω στα τεράστια προβλήματα που αντιμετωπίζει ο διευρυμένος Δήμος Θηβαίων

Και ενώ θα έπρεπε να μας προβληματίζει πως θα παραχθεί πλούτος (δουλειές και θέσεις εργασίας )  δεν μπορούμε  ακόμη να λύσουμε  τα βασικά: Ύδρευση (πελάτης μας από τα Βάγια σήμερα Τετάρτη 22.6.2022, ακύρωσε επαγγελματικό ραντεβού προκειμένου να παραλάβει  έγγραφα για υπόθεση του  στη ΔΕΗ. Είπε μάλιστα στην κόρη μου ότι σ΄ αυτό το κ@λ@χώρι  δεν έχουμε  νερό να πλυθούμε!!!!!!  ,για να πάρει την απάντηση  ….. ας πρόσεχες Χ…..)  , Φωτισμός, εξηλεκτρισμός, Προσβασιμότητα και Λακκούβες. Καθαριότητα - εκτός από τον ΦοΔΣΑ όπου γίνεται σοβαρή δουλειά – οι 8μηνες  προσλήψεις  για τη δημοτική καθαριότητα μάλλον συντείνουν  στο αδιαχώρητο των γραφείων !!!!!!!

Ας μην μιλήσουμε για:  Αναπλάσεις ,Ψηφιοποίηση του δήμου = « όνειρο θερινής νυκτός»  για να θυμηθούμε τον   Σαίξπηρ  εν μέσω καύσωνος  Την εκκωφαντική  απουσία της Θήβας από την λίστα των 100 των  κλιματικά ουδέτερων  και έξυπνων  πόλεων  έως το 2030 της ΕΕ

Βεβαίως  καθένας μας  έχει  τις ιδεολογικές του απόψεις και γνωρίζουμε ότι τα κόμματα καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την πολιτική αλλά και την πορεία αυτού του τόπου.

Βρισκόμαστε σε μια μεταβατική περίοδο(σαν Ελλάδα  ,σαν Περιφέρεια  Στερεάς , σαν Δήμος και οι λύσεις στα προβλήματα δεν είναι καθόλου εύκολες, γι΄αυτό απαιτείται διαφορετική προσέγγιση των κομμάτων στην πρώτη βαθμίδα αυτοδιοίκησης

Οι αυτοκινητόδρομοι που διασχίζουν τον δήμο  πρέπει να μεταβάλλουν το μοντέλο παραγωγής στον πρωτογενή τομέα, στον δευτερογενή τομέα ,στο εμπόριο , στις υπηρεσίες.

Ο Κορινθιακός η Υλίκη και εν μέρει ο Ευβοϊκός, οι αρχαιολογικά «ανεξάντλητη» Θήβα ,οι Πλαταιές , τα Λεύκτρα ( με τις ιστορικές μάχες την εποχή των περσικών πολέμων )   μπορούν να αποτελέσουν ανεξάντλητες «θερμαντικές εστίες» ανάπτυξης  με εμβέλεια και  πέρα από τα όρια του διευρυμένου δήμου .

Το ρητορικό ερώτημα ,αν είναι καλύτερα για ένα δήμαρχο και δήμο  να είναι ίδιας κυβερνητικός  ή όχι αλλά χωράει πολλή συζήτηση.

Την απάντηση σ’ αυτό βρίσκεται σε  παραδείγματα δήμων   σημερινών αλλά και παλαιότερων  που αξίζει να μελετηθούν Στην εποχή μου και στην επικράτεια  του διευρυμένου δήμου θηβαίων οι κοινοτάρχες που έκαναν έργο συμπωματικά (;) ήταν όλοι αντιπολιτευόμενοι .Οι κοινοτάρχες ( Καλατζής  στο Καπαρέλλι, Νόκας στα Λεύκτρα , Μεϊδάνης στην Δομβραίνα,   Βλάχος  και Φραντζής στα Χώστια)  στα Βάγια ο συντάκτης του παρόντος. Στη Θήβα προδικτατορικά  ο κεντρώος  οδοντίατρος  Αλέκος Κυριακού με συμπαραστάτη  τον Γιάννη Σταμούλη και την υποστήριξη της τοπικής εφημερίδας «ΕΛΠΙΔΑ της ΒΟΙΩΤΙΑΣ» του διαπρεπούς δικηγόρου Τάκη Κοντού Μεταπολιτευτικά ο αναμορφωτής της Θήβας  και καινοτόμος  δήμαρχος  Κώστας  Κουρκούτης.  Δύο εξαιρέσεις  από τον συντηρητικό χώρο ήταν ο    κοινοτάρχης Αναστασίου ** στην Ελλοπία  και ο δήμαρχος Ιωάννης Κτιστάκις  στη Θήβα προπολεμικά. Ήταν διαπρεπής μαχόμενος δικηγόρος  για 50 χρόνια και επι των ημερών του φτιάχτηκε η δημοτική αγορά πρωτοποριακό έργο στην εποχή του.

Ο ρόλος του δημάρχου είναι να βρίσκει κοινά πεδία με όλους  να είναι διεκδικητικός, όχι απλά   και μόνο «φωνακλάς» αλλά  με όραμα ,φαντασία και σχέδιο

Ευελπιστώ ότι τα κόμματα  δεν θα καταφύγουν σε χρίσματα, αλλά θα στηρίξουν ανεξάρτητα ψηφοδέλτια ευρείας αποδοχής.

Ότι θα στηρίξουν υποψήφιους  για να διαχειριστούν θέσεις ευθύνης και όχι «δεδομένους και προβλέψιμους » ή αντιπολιτευόμενους, με συμπαγή ερείσματα στις τοπικές κοινωνίες, με ευρύτερη κοινωνική αποδοχή.

Ολοταχώς λοιπόν, προς συνεργασίες με συγκεκριμένες προγραμματικές θέσεις, δεσμεύσεις και κατευθύνσεις με μπούσουλα  τις ανάγκες του δήμου .

Αυτό είναι το αφετηριακό διακύβευμα: Ο  σχηματισμός  πλατιών συμμαχιών  που θα απευθύνονται σε όλους τους πολίτες.

Μετά από τις  διαδοχικές κρίσεις: ( την συνεχιζόμενη  από το 2008 οικονομική κρίση ,

την διετή υγειονομική , την καθ΄ οδόν απειλή νέων επιδημιών ,την επερχόμενη κλιματική  ,την ρωσοουκρανική  σύρραξη που διαταράσσει το παγκόσμιο status quo

την ενεργειακή ,την προ των πυλών επισιτιστική, την προσφυγική ), δεν υπάρχουν οι σήμερα οι άλλοτε  μηχανισμοί που συνεγείρουν  και θα εξορύξουν υγιείς δυνάμεις έκτος από θεσιθήρες, γραφικούς ,οσφυοκάμπτες, ανεπάγγελτους, τρεχέδειπνους και επιδειξιομανείς, λιγούρηδες, σαλιάρηδες  (τους θαυμάσαμε πριν λίγες ημέρες να ατενίζουν  τον Κορινθιακό )

Επιβάλλεται ίσως για πρώτη φορά να υπάρξει μια απόσταση. Τα προβλήματα του τόπου πρέπει να μπαίνουν πάνω από τα κόμματα. Πρέπει να λειτουργήσουμε συνθετικά για να αντιμετωπίσουμε τις μεγάλες προκλήσεις και σε αυτή την προσπάθεια δεν περισσεύει κανείς!

Οι έννοιες του δήμου και της κοινότητας έχουν βαθιά ιστορική καταγωγή και μακρά διαδρομή στην εξέλιξη των ανθρώπινων κοινωνιών. Παρά τα διαφορετικά περιεχόμενα και τις διαφορετικές μορφές που έλαβαν, ανάλογα με τη συγκεκριμένη ιστορική περίοδο, αφορούν πάντα τη διαχείριση των "κοινών" από τους ελεύθερους πολίτες, σε αντιπαράθεση με τη συγκεντρωτική δεσποτική ή αυτοκρατορική - μοναρχική εξουσία.

Με βάση αυτό το σκεπτικό, η σημασία της τοπικής αυτο-οργάνωσης είναι κομβικής σημασίας. Αν τα πράγματα ιδωθούν υπό από αυτό το πρίσμα, τότε υπάρχει η δυνατότητα οι δήμοι να αποτελέσουν ένα πεδίο νέων πειραματισμών και μιας νέας κοινωνικής οργάνωσης, , αρκεί να μπορούν να εκφράσουν ένα νέο όραμα.

Την περίοδο που διανύουμε η παρούσα κυβέρνηση έχει εκφυλίσει  την  τοπική αυτοδιοίκηση - εν πολλοίς- σε  δουλικό  όργανο.  Οι τοπικοί άρχοντες δεν  είναι ανεξάρτητοι αλλά απλώς φερέφωνά της  Διαψεύδονται  δηλαδή όλα εκείνα τα αποφθέγματα περί κυττάρου της δημοκρατίας και την αποκέντρωση των εξουσιών. «Πνιγμένοι» στις εργολαβίες και την εξυπηρέτηση τοπικών επιχειρηματιών - με το αζημίωτο όπως λένε οι δημότες των - σήμερα οι λεγόμενοι αυτοδιοικητικοί δεν  κινούνται σε  αναβαθμούς  λαϊκής εξουσίας ,αλλά  έχουν εκφυλιστεί   σε μικρούς κρατικούς άρχοντες.

Έγραψα βιαστικά και πρώιμα  λίγες αράδες όχι για να κατοχυρώσω κάτι  αλλά για να ξεκινήσει ένας γόνιμος διάλογος και εύχομαι να υπάρξει αντίλογος.

Λοιπόν   «τίς αγορεύειν βούλεται;»  δηλαδή ποιος  θέλει να αγορεύσει; ποιος θέλει να πάρει το λόγο;

Με αυτές τις λέξεις   καλούσε ο κήρυκας (στην εκκλησία του δήμου της αρχαίας Αθήνας) τον κάθε  Αθηναίο  να λάβει τον λόγο και  να μιλήσει.                              22.6.2022

 

** Όταν απεβίωσε  ο Κώστας Κολιγιάννης Γ.Γ. του ΚΚΕ ενταφιάστηκε στη γενέτειρα του την Ελλοπία οπου έγινε η νεκρώσιμη ακολουθία.

 Ο Χρίστος  τότε κοινοτάρχης εκφώνησε ένα μνημειώδη επικήδειο  που εντυπωσίασε το εκκλησίασμα.

Τον ασπάστηκε ο Χαρίλαος Φλωράκης και στις επόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές  είχε  την στήριξή του.

Στον ναό της Αγίας Παρασκευής δόθηκε  στην πράξη ο ορισμός της εθνικής συμφιλίωσης από ένα απλό κοινοτάρχη αλλά γεννημένο ηγέτη, που επαλήθευσε  τη ρήση του αρχιεπισκόπου Μακαρίου και προέδρου της  Κυπριακής Δημοκρατίας ότι: « το μέγεθος του ρόλου δεν εξαρτάται από το μέγεθος  της  σκηνής»

 

* τ. Κοινοτάρχης Βαγίων-τ. Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ -  Επαμεινώνδου 71 Θήβα -  theopapaio@gmail.com   -  http://kadmos35.blogspot.gr/    https://www.facebook.com/theodore.papaioannou