Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2020

Ο «Μωυσής» δεν ακούει πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα ( το μήνυμα του Πολυτεχνείου) των αλόγων της Ιστορίας ; *


              από  τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Το Νοέμβρη του ’73 δεν υπήρχαν λαϊκές ελευθερίες , ατομικά , πολιτικά και συλλογικά, δικαιώματα  . Η εξουσία  στηρίζονταν στην ανεξέλεγκτη βία των οργάνων της δικτατορίας και στο φόβο  .

 Η εξέγερση του Πολυτεχνείου τον Νοέμβρη του 1973 δεν ήταν  « κεραυνός εν αιθρία», αλλά το σε κατάλληλο χρόνο φυσικό επακόλουθο της υπάρχουσας  αφόρητης κατάστασης

Στο Πολυτεχνείο τότε κορυφώθηκε η επταετής αντιδικτατορική πάλη στην οποία παρά τις  ιδεολογικοπολιτικές των διαφορές ενώθηκαν  κόμματα και οργανώσεις απέναντι  στον κοινό στόχο.
Ύστερα από αυτή την εξέγερση  , αναδείχτηκε  συσπειρωμένος και χαλυβδωμένος ο ελληνικός λαός που απαιτούσε την ανάκτηση των ελευθεριών και των δικαιωμάτων του ,την αποκατάσταση της δημοκρατίας και την εθνική του ανεξαρτησία.
Όταν αγαθά  όπως η ελευθερία και η δημοκρατία απειλούνται , εκμαυλίζονται, καταλύονται , πάντα  εκδηλώνεται η αδάμαστη δύναμη της ενότητας ως φυσικό φαινόμενο για να τα προασπίσει, να τα διεκδικήσει και να τα κατοχυρώσει .  
Το Πολυτεχνείο  μετα από 47 χρόνια έμελλε  να γίνει  και πάλι  συνδετικός κρίκος, όχι απέναντι σε κάποια χούντα ή παραλλαγή της, αλλά σε κάποια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση
Έγινε συνδετικός κρίκος γιατί η σημερινή κυβέρνηση επιμένοντας  να προωθήσει την πολιτική της , κατέφυγε στην βία ,στην καταστολή, στον αυταρχισμό, στην περιστολή των λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών
Εν μέσω πανδημίας:
 1ον πέρασε  απαγορευτικό νόμο των συγκεντρώσεων και προώθησε  την κατάργηση του οκταώρου και το ξήλωμα συνδικαλιστικών ελευθεριών.
 2ον Αξιοποίησε την πανδημία επιδοτώντας την ανεργία.
 3ον προώθησε  τις ελαστικές σχέσεις εργασίας καταργώντας κάθε εργασιακό δικαίωμα , απομεινάρι της μνημονιακής εποχής των μνημονίων.
4ον Ψήφισε τον πτωχευτικό κώδικα παρά την κάθετη αντίδραση επιστημονικών, συνδικαλιστικών ,επαγγελματικών και κοινωνικών φορέων , πλην των τραπεζών.
5ον Επιστέγασμα  αυτής της πολιτικής ήταν η απόφαση του αρχηγού της αστυνομίας ( προφανώς εν γνώσει του πρωθυπουργού) απαγόρευσης συγκεντρώσεων για το Πολυτεχνείο,  κονιορτοποιώντας κυριολεκτικά  το Σύνταγμα.
και 5ον έστειλε άλλη μια φορά το μήνυμα  ότι επιζητεί την μετωπική και βίαιη σύγκρουση με οποιαδήποτε ουσιαστική κοινωνική και πολιτική αντίσταση  που εγείρεται απέναντι στο κυβερνητικό της έργο που έχει  έντονα ταξικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Μια παροιμία λέει : «…λαγός τη φτέρη κούναγε κακό του κεφαλιού του….»
Τέτοιας  δριμείας έντασης  κατασταλτικές  αποφάσεις  παίρνουν μόνο όσοι πολιτικοί θεωρούν ότι είναι απόλυτοι κυρίαρχοι στο πολιτικό σύστημα.
Αντιλαμβανόμενη την καθ’ οδόν   κοινωνική αντίδραση, «φλερτάρει» με πολιτικές αυταρχισμού , μειωμένης κοινωνικής λογοδοσίας και εργαλεία κοινωνικού ελέγχου.
 Η αντιμετώπιση της πανδημίας είναι για όλους μείζον κρίσιμο πρόβλημα ,αλλά αν χρησιμοποιείται σαν «συγχωροχάρτι» για αστοχίες, καθυστερήσεις και λανθασμένες επιλογές, βλάπτει ιδιαίτερα
Δυστυχώς, οι χειρισμοί της κυβέρνησης είναι κατώτερες των αναγκών της υγείας, της παιδείας, της κοινωνίας και της οικονομίας. Έχουν κυρίως «ιδεοληπτική» αφετηρία , σε συνδυασμό με τον εφησυχασμό και τη διαχειριστική ανικανότητά της.
Να μην παρασύρονται λοιπόν οι νεότεροι από την φιλελεύθερη αστική ευγένεια του πρωθυπουργού και να μαθαίνουν, ότι είναι ιδιαίτερα προσφιλής στη δεξιά νοοτροπία η προσφυγή στην καταστολή.
Αν πριν την  υπουργική   απαγόρευση η κυβέρνηση είχε συνομιλήσει με την αντιπολίτευση, με μικρές εκατέρωθεν υποχωρήσεις θα συμφωνούσαν και θα έδειχνε η κυβέρνηση ότι έχει αποκοπεί από το αμαρτωλό παρελθόν της.
Ως απόρροια της  κυβερνητικής ακαμψίας, προέκυψε η από κοινού  αντίδραση των αριστερών και προοδευτικών κομμάτων της αντιπολίτευσης και κοινωνικών οργανώσεων
Θετικό μήνυμα και ελπιδοφόρα παρακαταθήκη για το μέλλον ήταν ότι μπροστά στον κοινό στόχο το Πολυτεχνείο ένωσε ξανά για να αποτραπούν τα  όσα διακυβεύονται.
Η πολιτική του αυταρχισμού και της καταστολής, δέχτηκε ισχυρότατο ράπισμα δημοκρατίας, ελευθερίας και υπευθυνότητας από τα αριστερά και προοδευτικά κόμματα και οργανώσεις, από το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα.
Σε συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις με υποδειγματική τήρηση των υγειονομικών μέτρων ,κανείς δεν πήρε σοβαρά τον  κίνδυνο από τον κορονοϊό
Κανείς δεν πίστεψε ότι η κυβέρνηση νοιαζόταν περισσότερο για την υγεία των διαδηλωτών από ό,τι τα κόμματα , οι οργανώσεις των και οι ίδιοι οι διαδηλωτές.
Έτσι η προσπάθεια της κυβέρνησης να αξιοποιήσει την πανδημία για τρομοκρατία των πολιτών απέτυχε.
Τα ιδανικά της εξέγερσης του Πολυτεχνείου το’73 ως ιστορικού γεγονότος και ως αστείρευτης πηγής φρονηματισμού τιμήθηκαν δεόντως.
Τελικά έμεινε η εικόνα των διαδηλωτών που άσκησαν το δημοκρατικό τους δικαίωμα σεβόμενοι τους υγειονομικούς κανόνες που τους παραβίαζαν οι δυνάμεις καταστολής.
Έμεινε η εικόνα πρωθυπουργού που υποκλίθηκε στην εξέγερση ,αλλά πριν είχε διαταχθεί η αστυνομική  κατάληψη του Πολυτεχνείου για πρώτη φορά στην ιστορία της επετείου
 Έμεινε η εικόνα βίας κατά των διαδηλωτών, η παρεμπόδιση πολιτών να αφήσουν ένα λουλούδι, οι συλλήψεις , οι προσαγωγές , τα πρόστιμα και ο προπηλακισμός ακόμη και βουλευτών.
 Έμεινε η εντύπωση ότι η κυβέρνηση στοχεύει στην περιστολή των λαϊκών ελευθεριών με πρόσχημα την υγεία.
 

* Η επικεφαλίδα είναι παράφραση αποφθέγματος του Γερμανού καγκελάριου Όττο Φον Μπίσμαρκ 

 «…Οι μεγάλοι πολιτικοί ακούν πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας….»  Προσφέρεται για  αναστοχασμό του πρωθυπουργού

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου