Το δημόσιο χρέος είναι ο πλούτος του εργαζόμενου λαού

          από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ.  Παπαϊωάννου

Μπορεί οι Αμερικανοί να λένε ότι Γεωγραφία μαθαίνουμε στον πόλεμο και Οικονομία στην κρίση, μπορεί την τελευταία 5ετία να εκδόθηκαν  πολλά και σημαντικά  οικονομικά εγχειρίδια, εν τούτοις στον προεκλογικό λόγο της σύντομης αυτής  προεκλογικής περιόδου 

σ΄ όλη την επικράτεια ελάχιστα είπαν και  έγραψαν, όσο αφορά  τα αίτια του δημόσιου χρέους.

Τι είναι λοιπόν αυτό το δημόσιο χρέος και πως προέκυψε στην Ελλάδα;

 Θα ξεκινήσω από την παρατήρηση ότι η υπερχρέωση του Ελληνικού Δημοσίου βρέθηκε απέναντι σε μια υπερδεκαπενταετή  χρονική  περίοδο υψηλής κερδοφορίας του κεφαλαίου. Πως  εξηγείται ότι την ώρα που τα ιδιωτικά ταμεία της οικονομικής ολιγαρχίας να κέρδιζαν ευθέως ανάλογα των ζημιών του δημόσιου ταμείου  ;

Αυτό  αν μη τι άλλο μας   δείχνει τα ίχνη  για να εντοπίσουμε τις  βασικές αιτίες  του (δημοσίου χρέους / ελλειμμάτων ) αλλά και  βρούμε τους κύριους υπεύθυνους της λεηλασίας του δημοσίου χρήματος

Το χρέος και ελλείμματα φυσικά δεν προέκυψαν από αμέριστη κρατική   φιλοστοργία  προς τους πολίτες που επιδοτούσε την καταναλωτική ευωχία των.

Δεν έχουν σχέση   με τους μισθούς  των εργαζομένων και  την κρατική φιλευσπλαχνία στην  κοινωνική  πολιτική  και την πρόνοια.

 Δεν τα διόγκωσε  η ανικανότητα ή η  απρονοησία  όσων άσκησαν την κυβερνητική εξουσία.

Δεν  τα  δημιούργησαν κάποιοι  λωποδύτες αξιωματούχοι και διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι έστω κι αν    έτσι εξηγείται  η απόλυτη ηθική χρεοκοπία του δικομματισμού .

Ο εκτροχιασμός των  σε τέτοιο  βαθμό  είναι αδύνατο  να εξηγηθεί με τα παραπάνω ή αν θέλετε με κάποια απ΄ αυτά και οφείλεται:

1^ον στις παροχές με την μορφή κινήτρων χαριστικών ρυθμίσεων πακτωλού ενισχύσεων και φοροαπαλλαγών προς το μεγάλο κεφάλαιο.

2^ον  Στο κόστος της ενσωμάτωσης της Ελλάδας στην ΕΕ που συνοδεύτηκε από την συρρίκνωση της βιομηχανικής παραγωγής την υπονόμευση της αγροτικής παραγωγής τη μεταφορά κεφαλαίων στις εξωτερικές αγορές.

 3^ον Στις ολέθριες συνέπειες της λεγόμενης «απελευθέρωσης της αγοράς»και  στην κούρσα του ανταγωνισμού της εγχώριας με την διεθνή ολιγαρχία που τροφοδοτήθηκε με κρατικό χρήμα και δάνεια που επιβάρυναν το δημόσιο ταμείο.

4^ον Στις στρατιωτικές δαπάνες  (η Ελλάδα δαπανά καθ’ υπόδειξη και σύμφωνα με τα σχέδια του ΝΑΤΟ και της ΕΕ κάθε χρόνο περί το 5% του ΑΕΠ για πολεμικές δαπάνες) 

5^ον Στο κόστος των ολυμπιακών αγώνων.  (κανείς από όσους βάφτισαν τους ολυμπιακούς αγώνες του 2004 «νέα μεγάλη ιδέα του έθνους» δεν απάντησε ποτέ πόσο χρεώθηκε το δημόσιο.  Ποτέ δεν αποκαλύφθηκε ο συνολικός όγκος δανείων για την κατασκευή από το δημόσιο μεγάλων έργων ( αυτοκινητόδρομοι, αεροδρόμιο Σπάτων, γέφυρα Ρίου – Αντιρρίου κλπ) τα οποία μετά  παραδόθηκαν σε ιδιώτες.

Επίσης: πως επέδρασε στο χρέος το κόστος των υπερκοστολογήσεων των δημοσίων έργων κατά 90% την δεκαετία μετά το 2003. )

6^ον Στην συνδυασμένη πολιτική υπονόμευσης και διαφθοράς των κρατικών επιχειρήσεων. α) μέσω της λειτουργίας τους προς όφελος της οικονομικής elite του τόπου  β) μέσω της απευθείας παράδοσης τους στο ιδιωτικό κεφάλαιο γ) μέσω της χρησιμοποίησης τους από τον κρατικό μηχανισμό ως κομματικό φέουδο του δικομματισμού με στόχο αφενός τα ρουσφετολογική ενσωμάτωση και την χειραγώγηση λαϊκών στρωμάτων αφετέρου την αξιοποίηση τους ως πηγή προσπορισμού ιδιοτελούς οφέλους για λογαριασμό των εκάστοτε κυβερνητικών και κομματικών διαχειριστών τους.

7^ον  Στη ανάθεση της διαχείρισης του χρέους σε ελληνικές  και ξένες τράπεζες που αυξάνουν προς όφελος τους τα επιτόκια δανεισμού και   αυτό συνιστά έναν ακόμα παράγοντα διόγκωσης  του χρέους.

Συνεπώς , το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα είναι ο λογαριασμός που φορτώθηκε στον ελληνικό λαό από μια πολιτική που με ταξική συνέπεια μετάγγισε τον παραγόμενο πλούτο στα ταμεία των πολυεθνικών ,των μονοπωλίων, των εφοπλιστών, των μεγαλοεπιχειρηματιών, των παρασίτων ,των καναλαρχών και των κάθε λογής σπεκουλαδόρων  που επιχωριάζουν στη χώρα μας

* Διετέλεσε Κοινοτάρχης Βαγίων & Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ