Το έπος του’40 : Τότε και Τώρα

 από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Η ιστορία είναι θεματοφύλακας μεγάλων πράξεων, μάρτυρας του παρελθόντος, παράδειγμα και δάσκαλος για το παρόν και μεγάλος σύμβουλος για το μέλλον

Συνιστά άσκηση μνήμης, μέσω της οποίας το χθες μεταφέρεται στο σήμερα και επεκτείνεται στο αύριο.

Η ιστορική μνήμη αποτελεί στοιχείο που μεταξύ άλλων διαμορφώνει την εθνική ταυτότητα ενός λαού.

Στην προκειμένη  ιστορική περίοδο , τα γεγονότα του πολέμου 1940-1941 και της γερμανικής κατοχής, όπως και άλλα προηγούμενων ιστορικών περιόδων, ανέδειξαν, ως διαχρονική στάση ζωής του ελληνικού λαού, την αντίσταση προς όσους επιβουλεύονται την ανεξαρτησία της πατρίδας, την  πολιτική ελευθερία , τη δημοκρατία.

Πρόκειται για χαρακτηριστικό που, έχει ενσωματωθεί στο «πνεύμα» του και συνιστά αναπόσπαστο στοιχείο της παράδοσής του,  λόγω της γεωγραφικής θέσης της χώρας και των ιστορικών συγκυριών.

Έτσι περίτρανα αποδεικνύει ότι δεν είναι ούτε της ύλης γέννημα, ούτε του συμφέροντος καρπός ,ούτε της λεγόμενης τύχης προϊόν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι  όλοι όσοι επιχείρησαν να τον υποτάξουν απέτυχαν οικτρά

Τότε, κατακτήθηκε η χώρα και λεηλατήθηκε ο εθνικός πλούτος με τη δύναμη των όπλων.

Σήμερα, την περίοδο της κυριαρχίας της νεοφιλελεύθερης βαρβαρότητας, της ασυδοσίας των αγορών , επιχειρείται  ο εξανδραποδισμός  του ελληνικού λαού με όπλο  υπέρμετρο τοκογλυφικό χρέος.

Τα αλλεπάλληλα «Μνημόνια», αποτελούν  τα «εξευγενισμένα εργαλεία»  φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας , της λεηλασίας του εθνικού πλούτου και της δημόσιας περιουσίας, της σκοπούμενης τελικά καθυπόταξης  και παράδοσης του λαού μας στην μέγγενη  της στυγνής προτεσταντικής νοοτροπίας και του πνεύματος του καπιταλισμού –καζίνο  που καθημερινά διαφημίζεται

Όπως τότε, και σήμερα, παρά την εκστρατεία αποπροσανατολισμού και τρομοκράτησης του με ισχυρές δόσεις παραπληροφόρησης,  με ασκήσεις εμπαιγμού ,με  αλλεπάλληλα εκβιαστικά ψευτοδιλήμματα ,με την ανιστόρητη «θεωρία» των δύο άκρων, με τις αυταρχικές μεθόδους καταστολής ,  με την εντεινόμενη βία κρατικών και παρακρατικών μηχανισμών,  ο ελληνικός λαός δεν υποτάσσεται, αντιστέκεται μέσα από ένα ιστορικά πρωτοφανές «ακίνητο κίνημα εύγλωττης και εκκωφαντικής  σιωπής»

Η αξιοπρέπειά του, ο σεβασμός προς τη μνήμη της γενιάς του έπους 1940-1941 και της εθνικής αντίστασης και η ευθύνη για το μέλλον των νεότερων γενεών τού το επιβάλλουν