Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2014

Παρέμβαση στην εσπερίδα του ΤΕΕ/ΤΑΣ ’’Διαχείριση Βιομηχανικών Στερεών Αποβλήτων’’ στα Οινόφυτα (4.11.2013)

από τον πολιτικό μηχανικό  Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου
Την 19.2.2014 καλούμαστε να συμμετάσχουμε σε συζήτηση  στο Συνεδριακό Κέντρο Θηβών με θέμα: ’’ Διαχείριση των λοιπών  κατηγοριών αποβλήτων( βιομηχανικά-αγροτικά- κτηνοτροφικά)’’ . Διοργανώνεται από Φορείς και Πολίτες της Ανατολικής Βοιωτίας σε συνεργασία  με την ΔΕΠΟΔΑΘ)
Η παρακάτω παρέμβασή μου έγινε  στα Οινόφυτα  στις 4.11.2013. Διατηρεί όμως  την επικαιρότητά της στο ακέραιο και την δημοσιεύω με την εκ των υστέρων προσθήκη του Υ.Γ.

Τα στέρεα  βιομηχανικά απόβλητα έχουν άμεση σχέση με τον Ασωπό , γι αυτό πρώτα θα συγχαρώ τον π. Ιωάννη Οικονομίδη που ως επίκεντρο της τοπικής κοινωνίας των πολιτών εξιχνίασε το έγκλημα  της μόλυνσης του Ασωπού , κόντρα στο κρατούν ρεύμα, το ανέδειξε  και πέρα από την ελληνική επικράτεια
Βραβεύτηκες π. Ιωάννη στην Ακαδημία  Αθηνών  το 2009 και επιβραβεύθηκες  πανηγυρικά πρόσφατα  στο Ευρωπαϊκό  Δικαστήριο. Πέρασες από όλα τα στάδια και όπως λέει ο Μαχάτμα  Γκάντι ’’..πρώτα σε αγνοούν ,μετα σε κοροϊδεύουν ,μετά σε πολεμούν και μετά νικάς..’’
Στη  βάση  του αποψινού θέματος  είναι η στρεβλή ανάπτυξη του τόπου,  γιατί  μέχρι σήμερα βάλαμε τα άλογα μετα το κάρο της ανάπτυξης
Αναπτύχτηκε εδώ  τυχάρπαστα μια άναρχη βιομηχανική περιοχή - άτυπη την λένε- κατά μήκος της Εθνικής οδού Αθηνών-Λαμίας-Θεσσαλονίκης  , αρτιότητα 4 στρεμ  χωρίς να προηγηθούν οι αναγκαίες  υποδομές , χωρίς σχέδιο, και να τα αποτελέσματα.  Εν κατακλείδι η  πανθομολογούμενη περιβαλλοντική κρίση  στην περιοχή αυτή συμπυκνώνει όλες τις αντιφάσεις ενός στρεβλού αναπτυξιακού προτύπου που κυριάρχησε στον τόπο μας και εξηγούμαι:
Μεταπολιτευτικά  ’’επιβράβευσαν’’   το όραμα, την φαντασία, τον σχεδιασμό Τρίτση με το να τον διώξουν από το ΥΧΟΠ γιατί ’’έγραψε ιστορία’’.
Δυσφορούσαν  ακόμη και αστική νοικοκυροσύνη  του Στέφανου Μάνου
Μετεμφυλιακά  είχαν περιφρονήσει τον σχεδιασμό της  ανάπτυξης όπως τον είχαν περιγράψει  πριν   στη περιοδική έκδοση ‘’ΑΝΤΑΙΟΣ’’ μαζί με άλλους  δύο μεγάλες προσωπικότητες ο καθηγητής Χειρουργικής στο Παν. Αθηνών Πέτρος Κόκκαλης και ο καθηγητής της Στατικής στο ΕΜΠ.
 Το 1947, μεσούντος του εμφυλίου πολέμου, ο νομικός και οικονομολόγος Δημήτρης Μπάτσης , κατάθεσε την  συγκροτημένη πρόταση του για τη μεταπολεμική συγκρότηση της εθνικής οικονομίας.   Η άλλη εκδοχή ήταν αυτή του διοικητή Τραπέζης της Ελλάδος, Κυριάκου Βαρβαρέσσου, ότι η χώρα έπρεπε να βασιστεί μονάχα στη ναυτιλία, στην αγροτική παραγωγή και στον τουρισμό.
Στο περίφημο έργο του «Η βαρειά βιομηχανία στην Ελλάδα». Εκεί μιλούσε για τις δυνατότητες δημιουργίας μεταλλουργικής και χημικής βιομηχανίας και παρουσίαζε ένα πλάνο ανοικοδόμησης με αυτήν ως βασικό συντελεστή.
Διαρκές ζητούμενο και εξαιρετικά επίκαιρο είναι ένα σχόλιο από κείμενό του, δημοσιευμένο στο περιοδικό «Ανταίος»,όπου  ως αναγκαία προϋπόθεση για την ανάπτυξη της οικονομίας θεωρεί την απελευθέρωσή της από κάθε «αντιπαραγωγικό, αντιοικονομικό και εκμεταλλευτικό εμπόδιο που έστηνε στην πρόοδο της χώρας μια μονοπωλιακή, κερδοσκοπική ολιγαρχία».
 Για την πολυσέλιδη  μνημειώδη μελέτη του, που υποκλίθηκαν αστοί οικονομολόγοι και πολιτικοί σαν το υπουργό Συντονισμού Σπ Μαρκεζίνη στην κυβέρνηση Παπάγου το 1953   και τον προκάτοχό του  Γ.  Καρτάλη στην κυβέρνηση Πλαστήρα,  τον αντάμειψαν με  την αποστολή του στο εκτελεστικό απόσπασμα το 1952   ’’..Αντί του μάνα χολήν…’’.
Ανασυντάχθηκε λοιπόν  μια  νέα ντόπια μεταπρατική, αστική τάξη, μια  παρασιτική  οικονομική ολιγαρχία  για την οποία η κατοχή ήταν ‘’χρυσοτόκος όρνιθα’’
 Γιατί σ' αυτό τον τόπο ο καπιταλισμός  ποτέ δεν πήγε παραπέρα από την πρωτογενή συσσώρευση κεφαλαίου: από το πλιάτσικο. Από πλιάτσικο σε πλιάτσικο φτάσαμε ώς εδώ. Και μάλιστα από το πλιάτσικο σε δανεικά λεφτά.
 Οι νικητές του  εμφυλίου εφάρμοσαν   ένα στρεβλό μοντέλο ανάπτυξης πού βίασε ανεπανόρθωτα το περιβάλλον, κλεπτοκρατικό , δύσμορφο, μεταπρατικό, παρασιτικό.    Αυτά δεν είναι δικά μου ,αλλά διαπιστώσεις  που εξόργισαν ακόμη και τον απεσταλμένο (*) των  ΗΠΑ για να μελετήσει τη κατάσταση πριν μας   δοθεί η βοήθεια, οταν η χώρα βρισκόταν στη δίνη του εμφύλιου πολέμου με το λαό   της εξαθλιωμένο.  
Ανενόχλητοι  δωσίλογοι και μαυραγορίτες κατακρεούργησαν την αττική γη, σήκωσαν τις πρώτες μεταπολεμικές πολυκατοικίες με το ελληνικής πατέντας σύστημα της αντιπαροχής.
Το μοντέλο  αυτό αντέγραψαν  σταδιακά οι  άλλες πόλεις και τώρα μαθαίνω ότι κάνουμε εξαγωγή τεχνογνωσίας στην Αλβανία
Το θέμα αυτό καθ εαυτό  ερασιτεχνικά γνωρίζω αλλά θα συμφωνήσω με τον κ. Φίλο ότι δεν μπορεί να χωρέσει μέσα σε  τρεις ώρες  γιατί είναι  πολύ μεγάλο
1. Ο ελάχιστος χρόνος ανάμεσα  στη λήψη της απόφασης και την εκτέλεση της ,  δεν άφησε  τους εισηγητές  να  προετοιμαστούν καλλίτερα.
2 . Δεν άκουσα  πλουραλισμό εισηγήσεων . (θέσις-αντίθεσις- σύνθεσις) την διαλεκτική Τριάδα του Χέγκελ που αργότερα υιοθετήθηκε από τον Μαρξ και τον Ένγκελς. 
Λόγω συγκυρίας το θέμα προσφέρεται για  ένα λογοπαίγνιο :  Η περιοχή αυτή την εποχή του τρωικού πολέμου είχε επίνειο  την Αυλίδα, όπου ήταν  αγκυροβολημένα τα πλοία των Αχαιών .    Περίμεναν  πολύ να φυσήξει ούριος άνεμος για να αποπλεύσουν προς την Τροία. Ρώτησαν τότε τον μάντι Κάλχα   και τους είπε να θυσιάσει ο Αγαμέμνονας ο αρχιστράτηγος των Αχαιών την  κόρη του Ιφιγένεια στο βωμό για φυσήξει αέρας.
Μήπως  φίλε πρόεδρε  στο βωμό των εκλογών του ΤΕΕ ( μετα ακριβώς 20 ημέρες από σήμερα )  για το καλό της παράταξης σου προσφέρεις  ως σφάγιο αυτό το μεγάλο θέμα και  να αποσπάσεις  την ψήφο συναδέλφων μηχανικών;
Θυμάσαι ότι στην ημερίδα στα Καμένα Βούρλα για τους  σεισμούς στη Λοκρίδα σου έδωσα συγχαρητήρια.  Απόψε όμως επιφυλάσσομαι   για τούς παραπάνω λόγους και μου προξενεί εντύπωση το ενδιαφέρον σου  όταν ταν σε μια αντίστοιχη για τον ΧΥΤΑ Θηβών πριν λίγους  μήνες ήταν κραυγαλέα απουσία του ΤΕΕ.
Προτείνω λοιπόν η αποψινή να θεωρηθεί προσυνεδριακή και να δεσμευτεί το νέο συμβούλιο να οργανώσει  την επίσημη ημερίδα.

Υ.Γ  * Πωλ Α. Πόρτερ που στην έκθεσή του τον Μάρτιο του 1947  έγραψε   : «Τα ναυτιλιακά συμφέροντα βρίσκονται σε ιδιαίτερα σκανδαλώδη θέση .  Σήμερα   η ελληνική εμπορική ναυτιλία    βρίσκεται σε άνθηση και οι εφοπλιστές καρπώνονται τα κέρδη. Όμως, η   χρεοκοπημένη ελληνική κυβέρνηση δεν απολαμβάνει κανένα όφελος από   όλο αυτό    τον πλούτο (...)   Οι Έλληνες πλοιοκτήτες οφείλουν το μεγαλύτερο μέρος των κερδών τους   στα πλοία τύπου Liberty, τα οποία αγόρασαν από τη Ναυτιλιακή Επιτροπή   των ΗΠΑ μετά από εγγύηση των ενυπόθηκων   δανείων τους από την ελληνική κυβέρνηση. Τα ετήσια έσοδα από ένα Liberty πιθανότατα ανέρχονται μεταξύ 200.000 και 250.000 δολαρίων ΗΠΑ. Από αυτά, 8.000   δολάρια ΗΠΑ, ένα γελοία χαμηλό ποσό, αποδίδονται στην κυβέρνηση ως φόρος». (‘’ΕΛ’’ 13.9.2011- Βίκτωρ Νέτας)
https://www.facebook.com/theodore.papaioannou



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου