ΣΥ­ΝΕ­ΝΤΕΥ­ΞΗ ΜΕ ΤΗ ΒΟΥ­ΛΕΥ­ΤΗ Ε­ΠΙ­ΚΡΑ­ΤΕΙΑΣ ΤΟΥ ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ ΘΕ­Α­ΝΩ ΦΩ­ΤΙΟΥ :Κλυ­δω­νί­ζε­ται η κυ­βέρ­νη­ση, αλ­λά δεν ση­μαί­νει ό­τι κα­ταρ­ρέει

Κυριακή, 28 Οκτωμβρίου 2012  

* Δεν θα ε­γκα­τα­λεί­ψουν εύ­κο­λα την ε­ξου­σία * Ο ι­στο­ρι­κός χρό­νος βιά­ζει τα βή­μα­τα του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ

Τη συ­νέ­ντευ­ξη πή­ρε ο Στά­θης Κου­τρου­βί­δης

Σε μια στιγμή πολιτικά και κοινωνικά ιδιαίτερα κρίσιμη, η κυβερνητική συνεργασία αντιμετωπίζει τις πρώτες σοβαρές δυσκολίες, στο εσωτερικό της και στις σχέσεις της με την κοινωνία, μόλις τέσσερις μήνες από τις εκλογές. Τις αντοχές της και τις ανοχές της κοινωνίας διερευνήσαμε με τη συνέντευξη που ακολουθεί.

Θα ή­ταν υ­περ­βο­λή, κα­τά τη γνώ­μη σου, να λέ­γα­με ό­τι η κυ­βέρ­νη­ση βρί­σκε­ται σε α­πο­σύν­θε­ση;

Η κυ­βέρ­νη­ση κλυ­δω­νί­ζε­ται, αλ­λά δεν πι­στεύω ό­τι κα­ταρ­ρέει, αν­θί­στα­ται για­τί ό­λοι γνω­ρί­ζουν ό­τι εί­ναι η τε­λευ­ταία εκ­δο­χή του α­στι­σμού.

Επο­μέ­νως, νο­μί­ζω ό­τι θα δού­με διά­φο­ρες με­ταλ­λά­ξεις και α­να­σχη­μα­τι­σμούς, που δεν θα εί­ναι εύ­κο­λο να προ­βλέ­ψου­με πριν την τε­λι­κή κα­τάρ­ρευ­ση. Μπο­ρεί βέ­βαια να συ­νι­στά μέ­ρος ε­νός ευ­ρύ­τε­ρου σχε­δίου η α­κό­λου­θη υ­πό­θε­ση: οι πο­λι­τι­κές δυ­νά­μεις που στη­ρί­ζουν τώ­ρα την κυ­βέρ­νη­ση να α­πο­συρ­θούν, για να α­να­λά­βει ο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ την ε­ξου­σία, με στό­χο να φθα­ρεί γρή­γο­ρα και να πά­ψει να α­πο­τε­λεί μό­νι­μη α­πει­λή. Εί­ναι έ­να σε­νά­ριο που μπο­ρεί να σκέ­πτο­νται κά­ποιοι, χω­ρίς ό­μως να εί­ναι εύ­κο­λη η υ­λο­ποίη­σή του.

Από τη μία κλυ­δω­νί­ζε­ται η κυ­βέρ­νη­ση αλ­λά το σύ­στη­μα δεν φαί­νε­ται να βρί­σκει ε­ναλ­λα­κτι­κή λύ­ση. Πώς θα ε­ξε­λιχ­θεί αυ­τή η α­βε­βαιό­τη­τα;

Υπάρ­χει σα­θρό έ­δα­φος για την κυ­βέρ­νη­ση. Για τη δια­τή­ρη­ση της πο­λι­τι­κής τους ι­σχύος εί­ναι υ­πο­χρεω­μέ­νοι να παί­ζουν το θέ­α­τρο των πο­λι­τι­κών δια­φω­νιών και α­ντιρ­ρή­σεων. Απο­δέ­κτες αυ­τού του έρ­γου εί­ναι τό­σο οι βου­λευ­τές των κομ­μά­των τους ό­σο και η κοι­νω­νία. Έχουν έ­να ε­σω­τε­ρι­κό μέ­τω­πο ε­ξαι­ρε­τι­κά ε­πι­σφα­λές. Γι’ αυ­τό η δια­δι­κα­σία ο­νο­μα­στι­κής ψη­φο­φο­ρίας α­πο­δει­κνύε­ται ερ­γα­λείο διεμ­βο­λι­σμού, που έ­χει ε­πι­τύ­χει κά­ποιες νί­κες. Η ΝΔ, α­πό την άλ­λη, δεν δι­στά­ζει, κα­τά πα­ρά­βα­ση του άρ­θρου 60 του Συ­ντάγ­μα­τος, να δια­γρά­ψει βου­λευ­τή της ό­χι διό­τι ψή­φι­σε κα­τά συ­νεί­δη­ση, αλ­λά διό­τι δή­λω­σε ό­τι μπο­ρεί να ψη­φί­σει ε­να­ντίον των μέ­τρων.

Η ΔΗ­ΜΑΡ θα α­ντέ­ξει την πο­λι­τι­κή και κοι­νω­νι­κή πίε­ση που δέ­χε­ται;

Η ΔΗ­ΜΑΡ εί­ναι ε­γκλω­βι­σμέ­νη. Δεν έ­χει πο­λι­τι­κή διέ­ξο­δο. Ακό­μα και αν κέρ­δι­ζε ε­πι­μέ­ρους μά­χες, ό­πως, για πα­ρά­δειγ­μα την α­να­βο­λή της ε­πι­βο­λής των ερ­γα­σια­κών α­να­τρο­πών, πά­λι δεν θα έ­χει ό­φε­λος, για­τί οι α­να­τρο­πές α­πλώς α­να­βάλ­λο­νται για αρ­γό­τε­ρα. Πό­σο μπο­ρεί να δια­τη­ρη­θεί η πο­λι­τι­κή πε­λα­τεία της ΔΗ­ΜΑΡ με τέ­τοιες κι­νή­σεις;

Έχεις πά­ρει μέ­ρος σε αρ­κε­τές συ­νε­λεύ­σεις και συ­γκε­ντρώ­σεις του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Πώς βλέ­πεις τη δια­δι­κα­σία με­τα­σχη­μα­τι­σμού του σε ε­νιαίο κόμ­μα;

Το ε­πί­δι­κο αυ­τή τη στιγ­μή εί­ναι η συ­γκρό­τη­ση του πο­λι­τι­κού υ­πο­κει­μέ­νου, η ορ­γά­νω­ση των κοι­νω­νι­κών α­ντι­στά­σεων και η πρό­τα­ση ε­ξου­σίας του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ. Μας ρω­τούν συ­χνά «ποια εί­ναι η πρό­τα­ση του ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ;» ‘Όμως η ε­πε­ξερ­γα­σία ε­νός σχε­δίου προϋπο­θέ­τει γνώ­ση της ι­στο­ρι­κής στιγ­μής και της δια­δι­κα­σίας με την ο­ποία έρ­χε­ται έ­να κόμ­μα στην ε­ξου­σία. Στοι­χεία που εί­ναι πολ­λές φο­ρές α­πρό­βλε­πτα. Επο­μέ­νως, δεν μπο­ρείς πα­ρά να ξε­κα­θα­ρί­σεις κυ­ρίως την κε­ντρι­κή σύλ­λη­ψη της πρό­τα­σης σου. Τα υ­πε­ρε­πε­ξερ­γα­σμέ­να προ­γράμ­μα­τα εί­ναι πο­λύ θε­τι­κά, ό­μως εί­ναι υ­πο­χρεω­μέ­να να προ­σαρ­μό­ζο­νται στις ι­στο­ρι­κές συν­θή­κες και δια­δι­κα­σίες α­νά­λη­ψης της ε­ξου­σίας. Θα πρό­κει­ται για ο­μα­λή ε­κλο­γι­κή δια­δι­κα­σία, για κα­τάρ­ρευ­ση, ή για κοι­νω­νι­κή έ­κρη­ξη και ρή­ξη; Εάν τε­λι­κά ι­σχύει η ε­κτί­μη­ση ό­τι ο α­στι­σμός δεν θα ε­γκα­τα­λεί­ψει εύ­κο­λα την ε­ξου­σία, πρέ­πει να προ­ε­τοι­μα­ζό­μα­στε για μια με­τω­πι­κή σύ­γκρου­ση με το κε­φά­λαιο, που α­παι­τεί με­γά­λη κοι­νω­νι­κή συ­ναί­νε­ση και ι­σχυ­ρές συμ­μα­χίες στον ευ­ρω­παϊκό και διε­θνή χώ­ρο.

Συμ­με­τέ­χεις ε­νερ­γά στη δη­μιουρ­γία δο­μών κοι­νω­νι­κής αλ­λη­λεγ­γύης. Εκτι­μάς ό­τι πέ­ραν της α­νά­γκης να βο­η­θη­θούν έ­μπρα­κτα οι πο­λί­τες που έ­χουν πα­γι­δευ­τεί στην α­πό­λυ­τη φτώ­χεια, εί­ναι και προϋπό­θε­ση α­πό­κτη­σης δε­σμών και διαύ­λων ε­πι­κοι­νω­νίας με την κοι­νω­νία;

Απο­λύ­τως. Και με αυ­τήν την έν­νοια θεω­ρώ ό­τι κα­θυ­στε­ρού­με στη συ­γκρό­τη­ση του πο­λι­τι­κού υ­πο­κει­μέ­νου. Δεν θέ­λω να κά­νου­με βια­στι­κά βή­μα­τα, αλ­λά με βιά­ζει ο ι­στο­ρι­κός χρό­νος. Χρεια­ζό­μα­στε τον ε­νιαίο ΣΥ­ΡΙ­ΖΑ, αλ­λά δεν αρ­κεί αυ­τό, διό­τι έ­χου­με να α­ντι­με­τω­πί­σου­με πα­ράλ­λη­λα την αν­θρω­πι­στι­κή κρί­ση, τη διάρ­ρη­ξη του κοι­νω­νι­κού ι­στού, και την ά­νο­δο των νε­ο­να­ζί της Χρυ­σής Αυ­γής. Αυ­τό το τρί­πτυ­χο δεν α­ντι­με­τω­πί­ζε­ται μό­νο με το υ­πό συ­γκρό­τη­ση πο­λι­τι­κό υ­πο­κεί­με­νο, αλ­λά με έ­να με­γά­λο πλαί­σιο κοι­νω­νι­κής δι­κτύω­σης. Δί­κτυα που α­φο­ρούν το τρί­πτυ­χο αυ­τοορ­γά­νω­ση-αλ­λη­λεγ­γύη- α­ντί­στα­ση. Εί­ναι έ­να κυ­κλι­κό σύν­θη­μα που μπο­ρείς να το πεις με ό­ποια σει­ρά θες. Το έ­να εί­ναι προ­α­παι­τού­με­νο του άλ­λου. Αλλά το σπου­δαιό­τε­ρο εί­ναι η στή­ρι­ξη ό­λων για να ε­πι­βιώ­σου­με και να α­ντι­στα­θού­με.

Τα δί­κτυα αλ­λη­λεγ­γύης υ­φί­στα­νται ή­δη πα­ντού σε ό­λη τη χώ­ρα. Θέ­λου­με να ε­νι­σχύ­σου­με τις υ­φι­στά­με­νες δο­μές και να τις πολ­λα­πλα­σιά­σου­με. Δια­θέ­του­με γι’ αυ­τό το σκο­πό οι­κο­νο­μι­κούς πό­ρους, τον εν­θου­σια­σμό και τη θέ­λη­ση ό­λων μας να μην μεί­νει κα­νείς μό­νος του στην κρί­ση. Έχου­με κα­θυ­στε­ρή­σει, για­τί ό χει­μώ­νας προ­βλέ­πε­ται σκλη­ρός, αλ­λά εί­μα­στε αι­σιό­δο­ξοι για­τί η α­ντα­πό­κρι­ση εί­ναι με­γά­λη και σπου­δαία.

Η δη­μό­σια πε­ριου­σία στο σφυ­ρί

Με το τε­λευ­ταίο νο­μο­σχέ­διο, των α­πο­κρα­τι­κο­ποιή­σεων και της πώ­λη­σης της δη­μό­σιας πε­ριου­σίας, τε­λι­κά τι εκ­ποιεί­ται μέ­σω του ΤΑΙ­ΠΕ­Δ;

Εκποιού­νται οι ΔΕ­ΚΟ και η δη­μό­σια πε­ριου­σία: δί­κτυα, υ­πο­δο­μές, υ­πη­ρε­σίες, με­το­χι­κά κε­φά­λαια, έγ­γεια πε­ριου­σία, δη­λα­δή εκ­ποιεί­ται το σύ­μπαν, χω­ρίς να υ­πάρ­χει κα­μία ε­κτί­μη­ση του Γε­νι­κού Λο­γι­στη­ρίου του Κρά­τους για το ύ­ψος των ε­σό­δων τα ο­ποία θα πά­νε στη μαύ­ρη τρύ­πα του χρέ­ους, ε­νώ υ­πο­νο­μεύε­ται η ε­θνι­κή α­νε­ξαρ­τη­σία και κά­θε μελ­λο­ντι­κή δυ­να­τό­τη­τα α­να­συ­γκρό­τη­σης της χώ­ρας. Εί­ναι έ­να σχέ­διο νό­μου που έ­χει συ­νταχ­θεί πλή­ρως και κα­θ’ υ­πα­γό­ρευ­ση των ε­πεν­δυ­τών, ε­ξα­σφα­λί­ζο­ντας μό­νο τα κε­φά­λαια και τα κέρ­δη τους. Το δη­μό­σιο σε αυ­τήν την πε­ρί­πτω­ση, κα­λεί­ται τα υ­πό­λοι­πα 99 χρό­νια να πλη­ρώ­νει τις πι­θα­νές ζη­μιές τους α­πό α­κυ­ρω­τι­κές νο­μο­θε­τι­κές πρά­ξεις των ε­πό­με­νων κυ­βερ­νή­σεων. Εί­ναι έ­να σχέ­διο νό­μου που ε­νερ­γο­ποιεί το «θε­σμό της ε­πι­φά­νειας». Ο θε­σμός αυ­τός ι­σχύει σή­με­ρα μό­νο στη Με­γά­λη Βρε­τα­νία. Με την ε­νερ­γο­ποίη­σή του μπο­ρεί ο ε­πεν­δυ­τής να λά­βει δά­νειο α­πό τις ελ­λη­νι­κές τρά­πε­ζες και να α­γο­ρά­σει έ­να κτή­ριο και μια ε­πι­φά­νεια χω­ρίς να πλη­ρώ­σει ού­τε έ­να ευ­ρώ α­πό το κε­φά­λαιό του. Το δε δά­νειο που θα πά­ρει, ξε­χρεώ­νε­ται α­πό τα νοί­κια που πλη­ρώ­νει το δη­μό­σιο για το κτή­ριο που χρη­σι­μο­ποιεί.

Με το νο­μο­σχέ­διο αυ­τό ει­σά­γο­νται οι α­να­γκα­στι­κές α­παλ­λο­τριώ­σεις υ­πέρ του ε­πεν­δυ­τή, τις ο­ποίες διε­νερ­γεί και πλη­ρώ­νει το δη­μό­σιο, έ­χο­ντας μά­λι­στα νο­μο­θε­τή­σει την α­δυ­να­μία α­νά­κλη­σης. Τα έρ­γα μπο­ρεί να αρ­χί­σουν χω­ρίς να έ­χουν πλη­ρω­θεί α­πο­ζη­μιώ­σεις στους Έλλη­νες, δη­λα­δή τους παίρ­νουν το χω­ρά­φι ή το οι­κό­πε­δο και δεν τους α­πο­ζη­μιώ­νουν. Τέ­λος, νο­μο­θε­τούν σκαν­δα­λώ­δεις χα­ρι­στι­κές δια­τά­ξεις για τα πα­ρα­θε­ρι­στι­κά του­ρι­στι­κά χω­ριά και τα θε­μα­τι­κά πάρ­κα. Το εκ­πλη­κτι­κό πο­λι­τι­στι­κό, πα­ρα­δο­σια­κό το­πίο της χώ­ρας κιν­δυ­νεύει να κα­τα­στρα­φεί με την α­λό­γι­στη αύ­ξη­ση της δό­μη­σης. Όποιος σή­με­ρα, κα­τέ­χει 4 στρέμ­μα­τα, ε­κτός σχε­δίου, μπο­ρεί να χτί­σει 200 τε­τρα­γω­νι­κά. Επεν­δυ­τής που κα­τέ­χει 4 στρέμ­μα­τα, μπο­ρεί να χτί­σει 1.600 και 2.400 τε­τρα­γω­νι­κά α­νά­λο­γα με το αν εί­ναι «πα­ρα­θε­ρι­στι­κό χω­ριό» ή «ε­πι­χει­ρη­μα­τι­κό πάρ­κο».

•