Αγαπητέ μου Άκη...

Πέμπτη, 26 Απριλίου 2012

 * Του Κων/νου Ι. Παπακωνσταντίνου ("ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ'' της Λάρισας)

 «Οι επ’ ευτυχίαις επαιρόμενοι και αεί πλέονος ορεγόμενοι εκπίπτουσι της ευτυχίας» Θουκυδίδης

 Αγαπητέ μου Άκη, λυπήθηκα καθώς σε είδα να διαβαίνεις δέσμιος την πύλη των φυλακών. Αλλά ένιωσα και ανακούφιση διαπιστώνοντας πώς η πλεονεξία ουκ ευλογείται. Ως μεγαλύτερός σου, διατηρώ καθαρές εικόνες από την απρόσμενη και καταπληκτική άνοδό σου σε ύστατα αξιώματα. Καθώς και από την παταγώδη και κατάπτυστο πτώση σου στο έρεβος της ντροπής. Ένα πλήθος πλανεμένου λαού, θαύμαζαν και επευφημούσαν τα όσα ακατάληπτα τους έλεγες. Το ίδιο πλήθος που τώρα καταπροδομένο σε αποβάλλει ως αισχρόν πεπτοκότα ηγέτη.

Σε θυμάμαι στη Γερμανία, που ζούσες σαν μετανάστης κάτω από τραγικές συνθήκες. Τότε που έλαμψε, ως μάγος επερχόμενος, ο λαϊκιστής Ανδρέας. Λένε πώς τα ετερώνυμα έλκονται. Λάθος μέγα. Σεις οι δύο ως ομώνυμα γίνατε κολλητάρια. Και για πολλά χρόνια με άλλους αφανείς διάτοντες ρημάξατε τη χώρα. Τα βήματά μας συναντήθηκαν πάλι, στον Καναδά. Στην ελληνόφωνη συνοικία του Dawnforth του Τορόντο. Στην ταβέρνα του κυρ-Γιώργη. Δεν πρέπει να την ξέχασες. Ήταν τότε οι ωραίες μέρες, οι πολλά υποσχόμενες, για μια ανθόσπαρτη διαδρομή. Τότε με το ΠΑΚ, που τα πίνατε στο καπηλειό και προκλητικά τα τσουγκρίζατε στην υγεία των κορόιδων.

Κι ύστερα ήλθε η αποφράδα ημέρα. Η λοιμική του σοσιαλισμού. Η αρχή της κατεδάφισης της χώρας μας.

Σε θυμάμαι στα μπαλκόνια, παρά τω αρχηγώ, στεκόσουν αγέρωχος, υψιπετής, με οίηση αφόρητη. Με το ζιβάγκο ή το ανοιχτό Μπάιρον γιακαδάκι, ως άλλος ωραίος Μπρούμελ. Ακαταμάχητος εις τον λόγον. Αυτόν τον ασαφή, τον κενόν νοημάτων, τον ναρκωτή των φανατισμένων Κλαδαρχών. Φτιάξατε κατά το σύστημα του Μάο, τις κλαδικές και τους πρασινοφρουρούς. Αποπέμψατε σκαιώς και αδίκως, αξιόλογα διοικητικά στελέχη και χρίσατε άχρηστα πιόνια και φερέφωνα. Οι δρόμοι σου ολάνοιχτοι.

Η τύχη, σου επεφύλαξε άνοδο, δόξα, προβολή. Ό,τι το πολυτιμότερο είχε. Με τη βοήθεια του κολλητού σου, μεταπηδούσες από πόστο σε πόστο, από υπουργείο σε υπουργείο. Ροδοπέταλα στον δρόμο σου. Ο αφανής και ανεπαρκής φοιτητάκος, έγινε μέγας και πολύς. Και πλάι σου, ένα τσούρμο από άγνωστους λυμεώνες, αυτοί που σήμερα υπόσχονται τη σωτηρία μας. Ο Κατσιφάρας, ο Κουτσόγιωργας, ο Σημίτης, ο Παπαντωνίου κ.α. – Με την εύνοια της τύχης παρ’ ολίγον να εκλεγείς και αρχηγός του κόμματος. Τι άλλο να επιδαψιλεύσει ο Θεός για σένα; Αχάριστε Άκη μου! Αγνόησες τις δόξες, τους παχυλούς μισθούς, τα τόσα αγαθά, την αίγλη. Κύμα παραφόρου απληστίας σε κατέλαβε. Λάβρος και θρασύς επέπεσες ως ληστρική λαίλαπα, σε μίζες, ύπουλες διασυνδέσεις, καταχρήσεις, εγκληματικές πράξεις, υποχθόνιες διαβουλεύσεις. Και σήμερα ο φτωχός γιος του οδηγού Αστικής, μας προέκυψες με οφσόρ, με δώρα αμαρτωλά, με πολυτελή ακίνητα, με μυθικές καταθέσεις, με ράβδους χρυσού και άλλα, ων ουκ έστι αριθμός.

Αλλά Άκη μου «υπάρχει δίκης οφθαλμός, ός τα πανθ’ ορά». Και είδε και κατακεραύνωσε τον ωραίον Μπρούμελ. Σε απογύμνωσε ως ένα ελεεινό ανθρωπάριο. Ευτελές και κατάπτυστο.

Αλήθεια Άκη μου, έτσι σαν άνθρωπος σκέφτηκες εκείνον τον κόσμο, τον πλανημένο, που σε δόξαζε και σ’ επευφημούσε, τι αισθάνεται σήμερα για σένα και τα έργα σου; Πόσο τον πρόδωσες; Πόσο τον ενέπαιξες; Πώς θα ξεπεράσουν τα παιδιά σου, αυτό το όνειδος ενός επηρμένου και κλεπτομανούς ανθρώπου; Πόσοι στηρίξαμε τα όνειρά μας, σε ανθρώπους σαν του λόγου σου, αλλά και των συνεργατών σου, του αυτού βεβαίως φυράματος και προδοθήκαμε; Κι αλήθεια, θα υπάρξουν τύψεις για τους φίλους και συνεργάτες σου, που έβλεπαν και άκουγαν τις βρομιές σου και σιωπούσαν αιδημόνως; Λ.χ. τι θα μας πει ο Ε. Βενιζέλος, όταν σα μέλος της εξεταστικής επιτροπής για τα σκάνδαλα εξοπλισμών κ.λπ. μας είπε πώς: «Δεν προέκυψε κανένα στοιχείο τέλεσης ποινικού αδικήματος από τον Τσοχατζόπουλο και Παπαντωνίου. Οι άνθρωποι αυτοί επίμονα προσεβλήθησαν και διασύρθηκαν αδίκως...». Βγάζει ο κόρακας κοράκου μάτι; Ποτέ.

Αυτοί είσαστε φίλε μου Άκη οι άνθρωποι του ΠΑΣΟΚ και αυτοί παραμένετε. Σεις κουκουλώσατε τη Ζίμενς, τον Τσουκάτο, τον Μαντέλη, τον... τον...

Άκη μου σε χαιρετώ ευχόμενος τη Θεία συμπαράσταση του Αναστάντος Χριστού και άφεση των πολλαπλών παραπτωμάτων σου.

Με τιμή

Κ.Ι.Π.