Τα Βάγια την εποχή των σεισμών στις Αλκυονίδες και μετά 40 χρόνια + 12μήνες (έκτο, τελευταίο μέρος)

 από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου*

Όταν ξεκίνησα με την αναφορά μου στην επέτειο των 40 χρόνων από τους σεισμούς στις Αλκυονίδες , προϊδέασα για  μια ανασκόπηση της εποχής από τότε μέχρι σήμερα σε διαδοχικές συνέχειες χωρίς παρεμβολή άλλων δημοσιεύσεων .

Στάθηκε όμως αδύνατο γιατί «βοούσε» η πυκνή και επιτακτική ροή της επικαιρότητας με αποτέλεσμα το τελευταίο μέρος να δημοσιευτεί  40+1 χρόνια μετα  

Σήμερα κοιτάζουμε το παρελθόν με δέος και σκεφτόμαστε πόση δύναμη κρύβει ο άνθρωπος μέσα του, όταν  αντιμετωπίζει τέτοιες  δύσκολες καταστάσεις ,χωρίς να χάσει την ανθρωπιά του.

Συλλογικότητα, αλληλεγγύη, αγώνας ήταν  τα «όπλα» μας, στοιχεία που χρειαζόμαστε σήμερα περισσότερο από ποτέ.

 Έκτοτε, πολλά έχουν αλλάξει. Κυρίως οι άνθρωποι. Οι δημότες δεν είναι αισιόδοξοι, όσο στο παρελθόν. Τα οράματα έχουν ξεθωριάσει και ο αγώνας για την επίλυση των βιοτικών αναγκών είναι πλέον κυρίαρχη επιλογή. Η λαϊκή συμμετοχή έχει ατονήσει και η νοοτροπία διοίκησης των δημοτικών ζητημάτων έχει αισθητά διαφοροποιηθεί.

Αυτά ακριβώς περισσότερο από ποτέ χρειαζόμαστε σήμερα, καθώς η κυρίαρχη ιδεολογία προπαγανδίζει το  «…ο Σώζων εαυτόν σωθήτω….»

Αυτήν προπαγανδίζει  ο κυνισμός  πολλών κυβερνητικών στελεχών που συστηματικά μιλούν για ευθύνες των πολιτών  και όχι των αρμόδιων  χειριστών  των ζητημάτων , που αυτοσυγχαίρονται και αυτοθαυμάζονται για την άψογη λειτουργία του κυβερνητικού μηχανισμού

Θυμάμαι την  εξοργιστική, η δήλωση  κυβερνητικού στελέχους , που μεσούσης  καταστροφικής και ανεμπόδιστης επέλασης της φωτιάς στη γειτονική Β. Εύβοια  , αλλά και στις άλλες  τότε  δοκιμαζόμενες περιοχές, ότι όλα έγιναν  άψογα, όπως και την κοινωνική αναλγησία υπουργού που μπροστά στο επερχόμενο εφιαλτικό κύμα ανατίμησης του ρεύματος, σύστησε στους πολίτες να ψάξουν… φτηνότερα πακέτα.

 Θυμάμαι  αυτό που έγραψε τότε στον προσωπικό της λογαριασμό στο twitter η Ελίζα Βόζεμπεργκ, προκειμένου έτσι να διασφαλιστεί η επάρκεια του ηλεκτρικού συστήματος και να μην δούμε φαινόμενα μπλακ άουτ «αν τρεις μέρες δεν βάλουμε πλυντήριο ,δεν μαγειρέψουμε , αν αρκεστούμε σε σαλάτα φρούτα χυμούς και σάντουιτς ή παραγγείλουμε μια πίτσα, ΤΙ ΘΑ ΠΑΘΟΥΜΕ;;; Έλεος πια!».

Αλλά και πρόσφατα ο υπουργός Ενέργειας, Κώστας Σκρέκας, μας συμβούλευε «δεν ξεχνάμε τον θερμοσίφωνα, δεν αφήνουμε ακόμα κι ένα φως ανοιχτό, όλα αυτά τελικά κοστίζουν στην τσέπη μας»

Η κυβέρνηση για να απαλλαγεί από ευθύνη της  προβάλλει μονομερώς την ατομική ευθύνη και  την αντίληψη, ότι η πρόοδος της κοινωνίας θα γίνει στηριζόμενη στους επιχειρηματικούς ομίλους. ……..

Μετα την πολλαπλή πρόκληση του κορονοϊού η δύσκολη επιστροφή στην όποια «κανονικότητα»- με την  ανησυχητική την  εικόνα της ελληνικής οικονομίας- να επικαθορίζει το πλαίσιο της συζήτησης για την επόμενη μέρα, ριζικά διαφορετική από την γνωστή . Όλες οι οικονομίες δοκιμάστηκαν και άλλαξαν  «υπόδειγμα», εκτός από  της ελληνική.

Μετα την πανδημική ύφεση πρέπει να ξεκινήσει νέος κύκλος παραγωγικής και αναπτυξιακής ανασυγκρότησης , γιατί υπό την πίεση υιοθέτηκαν  αποσπασματικά μέτρα .

Κρίσιμοι κλάδοι υπέστησαν καθίζηση. Η κυβέρνηση περιμένει το ελατήριο της ανάπτυξης να εκτιναχθεί μετά τη συμπίεση, αλλά δεν συνυπολογίζει τον υπαρκτό κίνδυνο το ελατήριο να σπάσει. Κλειστά καταστήματα, ερημοποίηση του αστικού ιστού, αύξηση της ανεργίας και εν τέλει συρρίκνωση των δημοσίων εσόδων, βρίσκονται μπροστά μας

Η ελληνική κυβέρνηση παραμένει προσκολλημένη σε στερεότυπα παγκοσμίως ξεπερασμένα ή το χειρότερη υπεύθυνα για τα σημερινά αδιέξοδα.

Επιμένει  στη συγκεντροποίηση της οικονομικής δραστηριότητας, αναγορεύει  το κόστος εργασίας σε κύριο πρόβλημα, απεχθάνεται την κρατική παρέμβαση,  παραγνωρίζει τόσο τις πραγματικότητες της ελληνικής οικονομίας όσο και τον σύγχρονο προβληματισμό γύρω από την «επόμενη μέρα» της πανδημίας.

Το Δημόσιο παρέδωσε τη ΔΕΗ σε ιδιωτικά συμφέροντα.

 Ιδιαίτερα τώρα , με το εκτός ελέγχου διεθνές κύμα ανατιμήσεων στα ενεργειακά αγαθά και τις αβάσταχτες αυξήσεις στα τιμολόγια ρεύματος, ο ρόλος των δημόσιων επιχειρήσεων ηλεκτρισμού είναι αναντικατάστατος.

Γι’ αυτό   οι Έλληνες αγρότες σύσσωμοι σήμερα βρίσκονται στα μπλόκα

 Η παγκόσμια εμπειρία της πανδημίας άνοιξε συζήτηση για την ανάγκη ενός διαφορετικού μοντέλου ανάπτυξης και ενός νέου τρόπου πολιτικής.

 Η επανεμφάνιση των εννοιών του δημόσιου σχεδιασμού, της κρατικής παρέμβασης, της καταπολέμησης των ανισοτήτων αμφισβητεί όχι μόνο τον ιδεολογικό της πυρήνα, αλλά και τον τρόπο που αντιλαμβάνεται την πολιτική.

Όραμά  της είναι η επιστροφή της χώρας σε μια μίζερη «κανονικότητα»: ένα παραγωγικό μοντέλο δίχως επενδυτικούς κανόνες, συμπιεσμένους μισθούς και συρρικνωμένο κοινωνικό κράτος, ένα μοντέλο ιστορικά παρωχημένο και αναποτελεσματικό, που τα ιστορικά του όρια ανέδειξε η πανδημία

Το ζητούμενο πλέον είναι ο σχεδιασμός και η εφαρμογή ενός μοντέλου οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής ευθυγραμμισμένου  με τη διεθνή συζήτηση και θα έχει στρατηγικό στόχο τη μετατροπή της χώρας σε παγκόσμιο σημείο αναφοράς για τη δυνατότητα ενός συμπεριληπτικού και οικολογικού αναπτυξιακού δρόμου.

 Έχουμε την εμπειρία και τα εργαλεία -όπως το Ταμείο Ανάκαμψης- για την προώθηση μιας αναπτυξιακής πολιτικής που θα στηρίζεται στους ανθρώπους της και θα ενισχύει την καινοτομία.   Κυρίως όμως έχουμε τη βαθιά επίγνωση ότι το παλιό μοντέλο δεν ανταποκρίνεται στις απαιτήσεις των δυναμικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας. Αυτή η επίγνωση εντείνει την ανάγκη για μια νέα αρχή, για ένα αναπτυξιακό πρότυπο που θα σημάνει το οριστικό τέλος της μακράς κρίσης και την απαρχή μιας νέας εποχής για τη χώρα.

Τα Βάγια και ο σήμερα ευρύτερος Δήμος Θηβαίων  έχουν πλούσια παράδοση αντιστάσεων και κινηματικής εγρήγορσης που  χάρι  σ΄ αυτά  καταφέραν  πολλά στο πρόσφατο παρελθόν.

Αυτή η παράδοση μπορεί να αποτελέσει παρακαταθήκη για τη συγκρότηση ενός ολιστικού σχεδίου με προμετωπίδα  τις ανάγκες της κοινωνίας ,όχι μόνο των Βαγίων αλλά και του ευρύτερου ήδη Δήμου Θηβαίων

Οι επέτειοι αποτελούν πάντοτε ιδανικές αφορμές απολογισμού ,αναστοχασμού, φρονηματισμού,  εμψύχωσης ,ανασυγκρότησης ,υπέρβασης αλλά  και  απόδοσης ευθυνών .     Οι νεότεροι  ας επαναλάβουν αυτό που έλεγαν οι νέοι Σπαρτιάτες:

«Άμμες δε γ' εσόμεθα πολλώ κάρρονες» = εμείς θα γίνουμε καλύτεροί σας .

Ειλικρινά το θέλουμε

 

 

  

* τ. Κοινοτάρχης Βαγίων-τ. Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ -  Επαμεινώνδου 71 Θήβα -  theopapaio@gmail.com   -  http://kadmos35.blogspot.gr/    https://www.facebook.com/theodore.papaioannou