Πολιτικός σχολιασμός λίγο πριν τις εκλογές για ανάδειξη ηγεσίας στο ΚΙΝΑΛ

 από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

 Είναι πολιτικά αντιδεοντολογικό να παρεμβαίνουν με οποιοδήποτε τρόπο, άλλα κόμματα ή και στελέχη των, σε διεργασίες τρίτου κόμματος, ιδιαίτερα όταν αυτές αφορούν την ανάδειξη της ηγεσίας του.

Ως πολίτης όμως που «ανδρώθηκε» πολιτικά μέσα στο ΠΑΣΟΚ που γνώρισε από κοντά τον Ανδρέα Παπανδρέου,  σταθμίζοντας και γνωρίζοντας  τα όρια και τις  συνέπειες  της  πράξης μου θα παρεκκλίνω τολμώντας  να δημοσιεύσω τις προσωπικές μου σκέψεις

Κάνω αυτό μετα το debate της 5.12.2021 μεταξύ όλων των υποψηφίων πλην του Γιώργου Παπανδρέου

Από τους πέντε βρήκα άκρως ενδιαφέρουσες τις απόψεις του  Παύλου Γερουλάνου που θα ταίριαζαν όμως περισσότερο σε ένα καλό δήμαρχο ή καλό περιφερειάρχη.

Ο Χάρης Καστανίδης έμπειρος πολιτικός με ήθος και συνέπεια  ,  με την ευγλωττία του προσπάθησε αλλά δεν με έκανε σοφότερο.

Οι Νίκος Ανδρουλάκης και Παύλος Χρηστίδης χωρίς αρχηγικό τσαγανό έδειξαν δυσανάγνωστη ταυτότητα. Μου θύμισαν αυτό που λέγαμε στη Χημεία για κάποια χημικά στοιχεία η ενώσεις των  «…άχρουν ,άοσμον άγευστον… » Δεν αποκλείω   να επιλέξουν  σαν "αντί-Τσίπρα" τον ένα εκ των δύο ,κάτι που βοηθά και η ηλικία τους.

Ο Ανδρέας Λοβέρδος, εξουσιομανής  με παρωχημένες απόψεις και συντηρητικότερες  από αυτές που εκφράζουν πολλά στελέχη της ΝΔ , στην οποία θα ήταν υπουργήσιμος. Γενικώς μου έκανε αίσθηση οτι  δεν εντόπισα κάποιον που θα συνεγείρει, έτοιμος  να ρυμουλκήσει το κόμμα από τη φθορά. Δεν διέκρινα  ένα πολιτικό όραμα  για το κόμμα και τη χώρα.  Μετρούσαν το πολιτικό κόστος και στόχευαν στο ακροατήριο . Άκουσα "ρετρό" λογύδρια πατριωτισμού, δοκησισοφίας,  προοδευτισμού από "διεκδικητές" πολιτικής κληρονομιάς.. Δεν άκουσα όμως στιβαρές θέσεις για το σχέδιο τους ώστε να ξαναπρωταγωνιστήσει το κόμμα 

Θέλω να σταθώ  στη συνέντευξη του Γιώργου Παπανδρέου που διάβασα την ίδια ημέρα στην Εφημερίδα των Συντακτών υπό τον τίτλο «Έχω πρόταση για το μέλλον της παράταξης δεν με ενδιαφέρει η προσωπική δικαίωση» 

Εδώ θα επιμείνω  γιατί η διεκδίκηση της ηγεσίας του ΚΙΝΑΛ εκ μέρους του , δεν αφορά μόνο το συγκεκριμένο κόμμα, γιατί  όπως θα δείξω παρακάτω ,η εκλογή του  θα αλλάξει  τη στρατηγική και τη γεωγραφία των άλλων κομμάτων και θα επηρεάσει επι του ασφαλούς όλο το πολιτικό σύστημα.

1^ον Η υποψηφιότητα  του είναι κίνηση θετική για τη δημοκρατία, την προοδευτική παράταξη και το πολιτικό κλίμα, αν και του καταμαρτυρούν  πολλά και σοβαρά σφάλματα στη διαχείριση της κρίσης χρέους, που οδήγησε στην τραγωδία των μνημονίων. Διαχρονικά όμως υπήρξε φορέας πολιτικού πολιτισμού ακόμη και στις πιο σκληρές αντιπαραθέσεις σε αντίθεση με άλλους υποψήφιους του ΚΙΝΑΛ.

2^ον  Αν εκλεγεί, μηδενίζει στον Μητσοτάκη κάθε πιθανότητα και δυνατότητα να «αξιοποιήσει» το συγκεκριμένο κόμμα ως συμπλήρωμα, για να επιμηκύνει την κυβερνητική του  ζωή.

 Αυτό φαίνεται στις πρόσφατες δηλώσεις του, στην σταθερή πολιτική αντιδεξιά διαδρομή του και τέλος  στην μακρόχρονη οικογενειακή του ιστορία. Μη ξεχνάμε ότι ο Ανδρέας Παπανδρέου  είχε αποκαλέσει τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη «εφιάλτη» Φαντάζεσθε  λοιπόν κάποιον Παπανδρέου  να συμπράττει με τη ΝΔ του Μητσοτάκη.

3^ον  Πιθανή εκλογή του δεν σημαίνει    άμβλυνση  της αντιπαλότητας του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ και του ΚΙΝΑΛ., αφού η πολιτική και εκλογική διεκδίκηση του προοδευτικού χώρου αποτελεί «επίδικο» μεταξύ των

 Άλλωστε το δήλωσε  ξεκάθαρα  ότι στοχεύει  να αυξήσει την πολιτική επιρροή, που σημαίνει προσπάθεια επαναπατρισμού  ψηφοφόρων του παλιού ΠΑΣΟΚ, που σήμερα εκφράζονται από τον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

4^ον  Χωρίς δισταγμό και με σαφήνεια μίλησε  για κάποια προοπτική συνεργασίας των δύο κομμάτων σε κατεύθυνση προοδευτικής κυβέρνησης, αντίθετα με άλλους υποψήφιους κάθετα αντίθετους . Η αξία στο χρηματιστήριο της πολιτικής  εξαρτάται  από το αποτέλεσμα των επόμενων βουλευτικών εκλογών, που θα διεξαχθούν με απλή αναλογική. Σ΄ αυτές  προφανώς τα δύο κόμματα θα προσπαθήσουν να αποσπάσουν ψηφοφόρους το ένα από το άλλο ,αλλά αυτή  είναι η λογική της δημοκρατίας.

5^ον  Παρόλα αυτά, όμως, και μόνο με την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Παπανδρέου, η ιδέα της προοδευτικής κυβέρνησης τείνει να αποκτήσει δυναμική. Είναι ρεαλιστικό ενδεχόμενο, αποτελεί αντικείμενο ζύμωσης, και γίνεται πειστική επιδίωξη και προοπτική. Κι αυτό το γεγονός είναι ασφαλώς μια θετική εξέλιξη, που δεν είναι δυνατόν να μην επηρεάσει τη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Ο Γιώργος Παπανδρέου πολύ πριν από το 2009 είχε κάνει λόγο για ένα πράσινο μοντέλο ανάπτυξης ,για την κλιματική αλλαγή και το 2009 κύρωσε τους δασικούς χάρτες

Εισήγαγε επι πρωθυπουργίας του το κοινωνικό τιμολόγιο της ΔΕΗ ώστε να απαλύνει τα φτωχά και μεσαία οικονομικά στρώματα από τα κόστη της ενέργειας.

Αναφορικά με το ΚΙΝΑΛ εχω να υπογραμμίσω οτι στη μεταμνημονιακή εποχή βρέθηκε χωρίς ταυτότητα προσπαθώντας  να ισορροπήσει και να ισαπέχει  μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ.

Συγγενεύει μεν ιστορικά με τον ΣΥΡΙΖΑ που τον διαβολοστέλνει γιατί του «έκλεψε » τον χώρο!!!!!!!!!!  όμως στην τωρινή πολιτική πρακτική με την ΝΔ

Αναμασούν «εκτός τόπου και χρόνου » τσιτάτα και διακινούν όχι μόνο απόψεις που δεν τους ταιριάζουν αλλά και αυτές κακέκτυπες

 Η πραγματική υπαρξιακή πρόκληση με την οποία θα βρεθεί αντιμέτωπη η νέα ηγεσία του ΚΙΝΑΛ είναι αν θα μείνει ένα κόμμα αναμνήσεων και νοσταλγίας ή  θα γίνει ένα κόμμα ελπίδας.

 Θεωρώ ότι θα μπορέσει να γίνει κόμμα ελπίδας με ισχυρή εκλογική βάση, αν πάψει να ετεροπροσδιορίζεται, αν επιλέξει να εκφράσει μια νέα σύνθεση της σοσιαλδημοκρατικής Αριστεράς με την πολιτική οικολογία και αν, από αυτή τη σκοπιά, έχει τη δική του κρίσιμη συμβολή στη διαμόρφωση ενός ηγεμονικού πολιτικού σχεδίου απέναντι στη νεοδημοκρατική διακυβέρνηση.

 ….Οι εκλογές της Κυριακής(5.12) είναι η κορυφαία άσκηση πολιτικού αυτοκαθορισμού και χειραφέτησης της δημοκρατικής παράταξης…..». Και εδώ θα συμφωνήσω με τον Γιώργο Παπανδρέου

 

 

 * τ. Κοινοτάρχης Βαγίων-τ. Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ -  Επαμεινώνδου 71 Θήβα -  theopapaio@gmail.com   -  http://kadmos35.blogspot.gr/    https://www.facebook.com/theodore.papaioannou