Το έργο του Άγιου Ιωάννη του Καλοκτένη σαν παράδειγμα στους «ταγούς» στην μετακορωνοϊκή εποχή

           από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου*

Την Κυριακή 17.5.2020  ήταν η 18^η  ημέρα μετά την 29^η Απριλίου ημέρα εορτής που η Θήβα τιμά τον πολιούχο της  Άγιο Ιωάννη Καλοκτένη  Μητροπολίτη  Θηβών και Έξαρχο πάσης Βοιωτίας .

 Δεδομένου ότι σύσσωμη πόλη  τιμά το πολυσχιδές του έργο, έγινε η ημερολογιακή μετάθεση  της γιορτής, ώστε να μη συμπέσει σε χρονική περίοδο αυστηρών  μέτρων περιοριστικών της πανδημικής έξαρσης ένεκα κορωνοϊού

Πέρα από το αυτονόητο ποιμαντικό του έργο στα πλαίσια της Ορθοδοξίας , έκανε και εκτεταμένα κοινόχρηστα και κοινωφελή έργα  που την πρόοδο και εκτέλεση των  επέβλεπε καθημερινά ο ίδιος.

Έκτισε  ναούς , Γηροκομείο, Πτωχοκομείο, Νοσοκομείο , Σχολεία, Ξενώνα, Σχολή Γυναικών   (Παρθενώνα ) ,  γέφυρες ( όπως μια τρίτοξη επί  του Ασωπού, που καταστράφηκε στις αρχές του 20ου  αι)

 Έκανε δενδροφυτεύσεις  ιδιαίτερα  μουριών κατάλληλων για την σηροτροφία ώστε να γίνει την πόλη μεγάλο βιομηχανικό και εμπορικό κέντρο.

Κατασκεύασε εκτεταμένα για την εποχή του υδραυλικά έργα  όπως την εκτροπή του Ισμηνού ποταμού, υδρόμυλους και υδραγωγεία.

Έλυσε εν ολίγοις προβλήματα αρδευτικά , αντιπλημμυρικά και υδρευτικά  ,που αν τα αναγάγουμε στο «σήμερα» πρέπει οι σύγχρονοι «ταγοί» να ωχριούν

Η χρονική μεταφορά της γιορτής  που συνέπεσε με την «φειδωλή» ελαστικοποίηση των υγειονομικών περιοριστικών μέτρων,ήταν το «έναυσμα» της  «δειλής» προσέλευσης των  δημοτών στην πλατεία προ του ναού .

 «Αναθερμάνθηκαν» έτσι οι κοινωνικές των σχέσεις με την ελπίδα και την ευχή να  μην θυσιαστούν οι ατομικές ελευθερίες στο βωμό του υγειονομικού κράτους.

Ήταν εμφανής κάποια ώριμη αξιακή επανατοποθέτηση στη συμπεριφορά όλων ,κάτι που μπορεί να αποτελέσει  τον «μοχλό» μιας κοινωνικής αναδιάρθρωσης, με ειδοποιό χαρακτηριστικό την αποτροπή της επιστροφής  σε στρεβλά χαρακτηριστικά της προ- πανδημίας κατάστασης

Γι΄αυτό Βρίσκω πολύ λογικό αυτό που λέγεται: ότι όταν τελειώσει μια μεγάλη κρίση, οι λύσεις που θα υιοθετηθούν εξαρτώνται από τις ιδέες που κυκλοφορούν και επικρατούν στον δημόσιο διάλογο.

Ήταν διάχυτη  η αντίληψη:

 Ότι η «ρωγμή» της πανδημίας  επέβαλε τα πρωτόγνωρα  περιοριστικά μέτρα ,  καθοριστικό σημείο «καμπής» των οποίων αποτελεί η  τωρινή αφετηρία της σταδιακής άρσης των.

 Ότι βγαίνοντας σταδιακά  από τα περιοριστικά μέτρα, να κάνουμε το «ποτέ ξανά» πραγματικότητα.

Ότι  η πανδημία θα προκαλέσει ύφεση, δηλαδή νέα οικονομική και κοινωνική κρίση. Θα χαθούν τεράστιες αξίες και το ερώτημα είναι με ποιες πολιτικές θα αντιμετωπιστεί και ποιος θα τις πληρώσει.

Ότι πρέπει να πούμε «όχι» στη λιτότητα με τους ανθρώπους έκθετους στον βιολογικό και οικονομικό θάνατο.

Να πούμε «όχι»  στην  υποβάθμιση ή υποχρηματοδότηση του κοινωνικού κράτους και των κοινωνικών υπηρεσιών.

Ότι πρέπει να φανταστούμε και να υλοποιήσουμε ένα νέο σύστημα, βασισμένο στην κοινωνική δικαιοσύνη, την αλληλεγγύη, την ισότητα, την προστασία του πλανήτη.

Ότι πρέπει να «σχεδιάσουμε» μια νέα κοινωνία με καλά χρηματοδοτούμενες , πλήρως στελεχωμένες δημόσιες υπηρεσίες , χωρις ανατροπές επι τα χείρω  των ισχνών ήδη συλλογικών εργασιακών δικαιωμάτων, αφού χωρίς  αυτες καμιά ιδιωτική πρωτοβουλία δεν μπορεί να επιβιώσει.

 Αίφνης, όλοι ανακάλυψαν την αναντικατάστατη σημασία των δημόσιων δομών και των δημόσιων πολιτικών. Τα στελέχη του Εθνικού Συστήματος  Υγείας  που απαξιώθηκαν και  υπερ-χλευάσθηκαν , τώρα έγιναν ήρωες , παρά τα πενιχρά μέσα που είχαν

Ο κ. Μητσοτάκης για να ηγεμονεύσει και να ουδετεροποιήσει αξίες ασύμβατες  προς  τις πεποιθησεις του, που έτυχαν μεγάλης αποδοχής, δήλωσε ότι υιοθέτησε «σοσιαλιστικά». μέτρα !!!!!!

Συμμερίστηκε με τον τρόπο του την αξιακή βάση όσων αναγκαστηκά  εφάρμοσε παρά τις πεποιθήσεις του.

Εξ άλλου πανευρωπαϊκά έχουμε μια σημαντική μετατόπιση της κοινής γνώμης προς τις αξίες της συλλογικότητας.

Την επόμενη μέρα πρέπει να εξαλείψει την υγειονομική και οικονομική ανασφάλεια της χαμηλής αμοιβής, της επισφαλούς εργασίας, της ανεργίας.

Να προωθηθεί η εμπιστοσύνη στους πολίτες στις συλλογικότητες στη συμμετοχική δημοκρατία και  μόνιμες πολιτικές τις προσωρινές αξιακές αποδοχές.

Η αλληλεγγύη αποτελεί το μεγάλο συλλογικό μας όπλο  απέναντι στην ανθρώπινη ευαλωτότητα, αλλά από πανδημίες σαν την προκείμενη θίγεται η αίσθηση της συλλογικότητας μαρτυρεί η ιστορία

Έχουμε μια μεγάλη ευκαιρία, ας μην την αφήσουμε να χαθεί μένοντας επικεντρωμένοι σε μικροπολιτικούς εγωισμούς ή φανατικές ιδεοληψίες.

 Πρέπει να σχεδιάσουμε ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο και να συνεργαστούμε με όλες τις κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που λένε «ποτέ ξανά».

Σ’ αυτή την κρίση μάθαμε :

Ότι ένας αόρατος μικροοργανισμός μπορεί να διαλύσει την υπερφίαλη εμπιστοσύνη, να καταποντίσει τον έωλο ναρκισσισμό.

Ότι υπάρχουν εργαζόμενοι/ες ,  που από την υποτιμημένη εν ονόματι του κέρδους μισθολογικά δουλειά τους  εξαρτάται η εύρυθμη λειτουργία μιας πόλης και η δική μας  επιβίωση,

Πρέπει να δεσμευτούμε ότι η κοινωνία μετά την κρίση θα ανατρέψει αυτή την λαθεμένη άποψη για την κοινωνική προσφορά.

Οι κοινωνίες, μετά από κάθε  κρίση και ιδιαίτερα αυτή  είναι διαφορετικές  Η εκτεταμένη αλλά προσωρινή κατάσταση έκτακτης ανάγκης που ζούμε άλλαξε πολλά από αυτά που πιστεύαμε και περισσότερα από αυτά που κάναμε,

Χρειάζεται προγραμματική προσαρμογή στις νέες συνθήκες με άμεσα μέτρα, ώστε να αναδείξει την προοπτική και την εγγύηση των δημόσιων αγαθών και του παρεμβατικού κοινωνικού κράτους.

* τ. Κοινοτάρχης Βαγίων-τ. Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ - τηλ /fax 2262022177- κιν 6997189448 Επαμεινώνδου 71 Θήβα -  theopapaio@gmail.com  -http://kadmos35.blogspot.gr/ https://www.facebook.com/theodore.papaioannou