Παρέμβαση κατά την επίσκεψη του κλιμακίου του ΣΥΡΙΖΑ από τους κ.κ. Αλ. Μητρόπουλο και Δημ. Στρατούλη στη Θήβα (12.4.2013)

Από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου

Κύριε Μητρόπουλε μπορεί να είσθε  διακεκριμένος κοινοβουλευτικός , δικηγόρος, καθηγητής στο Παν Aθηνών, πολυγραφότατος, αλλά όπως  δεν δέχομαι να με ευχαριστήσετε γιατί  ήρθα και σας άκουσα , έτσι  και δεν θα σας ευχαριστήσω  γιατί  απόψε μας  ενημερώσατε , αφού  διεξάγουμε τον ίδιο αγώνα και υπό κοινή οπτική γωνία. Κλείνω αυτή την εισαγωγή και θέλω κυρίως  να κάνω δυο παρατηρήσεις.

1) Σχεδόν πάντα και ιδιαίτερα σε περιόδους κρίσης ο απλοϊκός λόγος της συντήρησης είναι πιο κατανοητός από την ιδεολογική, διανοητική και διαλεκτική πυκνότητα του λόγου της Αριστεράς.  Λένε  λοιπόν ότι αν δεν συνηγορήσουν  η κυρία Μέρκελ  και  κ. Σόϊμπλε  να μας δοθούν οι δόσεις θα     χρεοκοπήσουμε  , θα κοπούν μισθοί, συντάξεις,  καύσιμα,  τρόφιμα, φάρμακα κλπ.   Μου το έθεσαν επιμόνως προ ημερών στη γενέτειρα μου τα Βάγια, αλλά και όχι μόνο. Θα πρέπει  λοιπόν να εκλαϊκεύεστε τον οικονομικό και πολιτικό σας λόγο, ώστε να γίνει εύληπτος ,σαφής και αφομοιώσιμος.

2) την Τρίτη 9.4.2013 αναφέρθηκε δυο φόρες  ο πρόεδρος στον κεϋνσιανισμό   σε συνέντευξη στο ΣΚΑΙ στον Παπαχελά. Σε μια πιο ριζοσπαστική και σύγχρονη εκδοχή αυτής της οικονομικής και πολιτικής φιλοσοφίας, ένας ’’ αριστερός κεϋνσιανισμός’’ δείχνει να  έχει διαποτίσει ως  κυρίαρχο ρεύμα τον  ΣΥΡΙΖΑ και διερωτήθηκα  είναι άραγε ο Κέϋνς   για την οικονομία  ότι και ο Κιγκινάτος  που επιστρέφει όταν « κινδυνεύει η Ρώμη»;

 Την θεωρία του εφάρμοσε ο αμερικανός  πρόεδρος Ρούζβελτ με το «New Deal »  και γα να την εξηγήσει ως προς την ανάγκη κρατικών επενδύσεων σε περιόδους ύφεσης έλεγε σχηματικά : «Βάλτε τους εργάτες να ανοίγουν τρύπες και να τις ξανακλείνουν»   Και τον Ιανουάριο του 1931 καθώς ολόκληρος ο κόσμος βυθιζόταν όλο και βαθύτερα στην μεγαλύτερη κρίση της τότε εποχής είπε τα στο BBC:  «….κάθε φορά που αποταμιεύετε 5 σελίνια (δηλαδή 14 ευρώ σε σημερινές αξίες) ένας άνθρωπος χάνει την δουλειά του για μια μέρα και  τον προσθέτετε  στην ανεργία . Αλλά κάθε φορά που αγοράζετε  βρετανικά αγαθά αυξάνετε την απασχόληση . Αγγλίδες νοικοκυρές , ξεχυθείτε πρωί -πρωί  αύριο στους δρόμους και πηγαίνετε στις εκπτώσεις .   Προμηθευτείτε  αποκλειστικά βρετανικά υφάσματα, σκεπάσματα ,κουβέρτες για να καλύψετε κάθε σας ανάγκη.    Έτσι  θα έχετε την χαρά ότι αυξάνετε την απασχόληση, ότι συμβάλλετε στον πλούτο της χώρας μας, επειδή κινητοποιείτε χρήσιμες δραστηριότητες δίνοντας ελπίδα στο Λάνκαστερ , στο Γιόρκσαϊρ και στο Μπέλφαστ.   Αντίθετα με τους κλασικούς οικονομολόγους  υποστήριξε ότι ο ιδιωτικός τομέας δεν επενδύει σε περιόδους ύφεσης, με αποτέλεσμα η ανεργία να αυξάνει και η κατανάλωση να περιορίζεται.     Για να αυξηθούν η παραγωγή και η απασχόληση, πρέπει να ενισχυθεί η συνολική ζήτηση ή η αγοραστική δύναμη.    Ο μόνος σίγουρος τρόπος για να επιτευχθεί αυτό είναι να δανειστεί η κυβέρνηση κεφάλαια τα οποία θα ξοδέψει για την αύξηση της συνολικής ζήτησης και της απασχόλησης, δημιουργώντας ακόμη και ελλείμματα.    Ακολουθώντας κυρίως  κεϋνσιανές προσεγγίσεις η ναζιστική Γερμανία, η Σοβ. Ένωση και η φασιστική Ιταλία επέτυχαν οικονομική ανάκαμψη.

Το νέο «New Deal»  του Φραγκλίνου Ρούσβελτ  (με δημόσια έργα, αγροτικές επιδοτήσεις, κλπ. ακόμη και με αύξηση των ελλειμμάτων  ) δημιούργησε την οικονομική ανάπτυξη  στην δεκαετία του 1930 και  μετά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο   αντέγραψαν οι σοσιαλδημοκρατικές κυβερνήσεις της Ευρώπης.

 Στο διάστημα 1945 - 1975  το κεϋνσιανό   μοντέλο συνδέθηκε με τη μακροβιότερη δυναμική ανάπτυξη του διεθνούς καπιταλισμού .

 Αυτά τα χρόνια το χρηματιστικό κεφάλαιο υποτάχθηκε στο βιομηχανικό και τιθασεύτηκε από τα εθνικά κράτη ,που  επενέβησαν  στην οικονομία ,έλεγξαν επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας και εφάρμοσαν πολιτική πλήρους απασχόλησης με μεγάλα έργα υποδομών.

   Οι μισθοί έφτασαν στο ύψος της παραγωγικότητας και έκλεισαν σημαντικά οι εισοδηματικές  ανισότητες, αλλά για την ιστορική αλήθεια  δεν θα πρέπει να υποβαθμίζεται     το δυναμικό   εργατικό  κίνημα , η δράση των αριστερών κομμάτων της Δύσης   και το ‘’φόβητρο’’ της Σοβιετικής Ένωσης .

Έτσι λοιπόν η θεωρία του   Κέϋνς ήταν μια ισχυρή δόση τεστοστερόνης στη νοσούσα τότε οικονομία , ένα σωσίβιο    του καπιταλισμού από τις εγγενείς αδυναμίες του και ίσως από την επέλαση του σοσιαλισμού.

    Το ότι το 1938 δηλαδή 5 χρόνια μετά το ξεκίνημα  των μεταρρυθμίσεων , η αμερικανική οικονομία ξαναμπήκε στο τούνελ  ύφεσης και ανεργίας, με κάνει να πω ότι το « New Deal» ευδοκίμησε σε πλαίσιο των «προπολεμικών και μετα πολεμικών   καπιταλιστικών επενδύσεων »,αφού η  ανάρρωση της οικονομίας σημειώθηκε με τον εξοπλιστικό πυρετό προ του επερχόμενου Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και η δυναμική ανάπτυξη των τριών μεταπολεμικών  δεκαετιών ήταν αποτέλεσμα  της  εκτεταμένης καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων και των υποδομών από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η εποχή  όμως αυτή μάλλον παρήλθε ανεπιστρεπτί. Για την παρούσα εποχή έγκριτοι οικονομολόγοι λένε ότι ο κεϋνσιανισμός    είναι ανεφάρμοστος υπο συνθήκες παγκοσμιοποίησης, ασυδοσίας  αγορών  ,επιθετικότητας του χρηματιστικού κερδοσκοπικού κεφαλαίου , σε μια χώρα αν αυτή δεν έχει το μέγεθος της Αμερικής  ή  της Κίνας  και  κάτω από την λαιμητόμο των διεθνών οίκων  αξιολόγησης   που στις αρχές του 2013 απειλούσαν με υποβάθμιση την πιστοληπτική αξιολόγηση των ΗΠΑ αν ο  Ομπάμα καθυστερούσε να λάβει μέτρα για την αντιμετώπιση του χρέους.