«Ο δρόμος της ελπίδας»

Συγγραφείς : Morin Edgar, Hessel Stephane

Εκδόσεις: Πατάκη ,Μετάφραση : Σώτης Τριανταφύλλου.

Επιστρατεύουν την πείρα τους στο χώρο της πολιτικής για «να ανανεώσουν την ελπίδα ενάντια στην κάθε μορφής βαρβαρότητα».

«Μια ουσιαστική παρέμβαση στις εκλογικές καµπάνιες της Ευρώπης, που θα έπρεπε να είναι πολιτικό πρόγραµµα!» και «ένα μανιφέστο σκέψης και γόνιµης αντίδρασης για τους νέους όλου του κόσµου!»: αυτό είναι κατά το διεθνή Τύπο «Ο δρόμος της ελπίδας» του φιλοσόφου Εντγκάρ Μορέν και του συγγραφέα Στεφάν Εσσέλ. Οι οποίοι, επιστρατεύουν τη μακρόχρονη πείρα τους στο χώρο της πολιτικής και των κοινωνικών αγώνων για «να ανανεώνουν την ελπίδα επαναπροσδιορίζοντας την ουσιαστική αντίσταση στην κάθε μορφής βαρβαρότητα» και για να μας δείξουν «έναν δρόμο για να χτίσουμε ένα μέλλον για την ανθρωπότητα». Πρόκειται για μια άκρως ενδιαφέρουσα και φρέσκια «πρόταση στις κυβερνήσεις και στους πολίτες της Ευρώπης, µια πρόταση συνολικής μεταρρύθμισης. Όχι µόνο για να ξεπεράσουμε την οικονομική και πολιτική κρίση, αλλά και να την αξιοποιήσουμε µε στόχο την ανάπτυξη, την οικονομική ευμάρεια και την ηθική ικανοποίηση».

Δύο ενενηντάρηδες κάνουν κήρυγμα ελπίδας

ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ: ‘’TO ΒΗΜΑ’’ 03/06/2012,

Ο πρώην διπλωμάτης Στεφάν Εσέλ και ο φιλόσοφος Εντγκάρ Μορέν συνυπογράφουν το όραμά τους για μια πολιτεία δικαιοσύνης, ελευθερίας και ισότητας

Εναν χρόνο μετά το Αγανακτήστε (2011), το θρυλικό μανιφέστο των αγανακτισμένων, και το Αγωνιστείτε (2011), ο πρώην γάλλος διπλωμάτης Στεφάν Εσέλ διαπίστωσε ότι λείπει η πολιτική σκέψη που θα οργανώσει και θα προσανατολίσει τους εξεγερμένους. Επιχειρεί λοιπόν να καλύψει το κενό με ένα νέο βιβλιαράκι, το οποίο συνυπογράφει με τον φίλο του κοινωνιολόγο και φιλόσοφο Εντγκάρ Μορέν. Βασισμένοι σε αρχές της Γαλλικής Επανάστασης και στη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου - στη σύνταξη της οποίας συνέβαλε στα νιάτα του ο Εσέλ -, οραματίζονται μια πολιτεία στην οποία θα υλοποιείται η «πολιτική του ευ ζην» που προτείνουν, μια πολιτεία δικαιοσύνης, ελευθερίας και ισότητας, όπου θα κυριαρχούν η αγάπη και η κατανόηση για τον συνάνθρωπο και ο σεβασμός στη Μητέρα Γη.

Το κλειδί είναι να κρατήσουμε από όλα τα πολιτικά και οικονομικά συστήματα τα θετικά και όχι τα αρνητικά. Να ξέρουμε πότε να κάνουμε παγκοσμιοποίηση, στο πλαίσιο μιας πλανητικής αλληλεγγύης, και πότε «αποπαγκοσμιοποίηση» για να αναδείξουμε τις τοπικές αρετές, πότε να ενθαρρύνουμε την ανάπτυξη και πότε να επιδιώξουμε την επιβράδυνση.

Στην οικονομία υποστηρίζουν ότι το κράτος πρέπει να γίνει κοινωνικός επενδυτής και να προχωρήσουμε σε ένα ευρωπαϊκό New Deal, με έμφαση στην «πράσινη οικονομία» και στη στήριξη των αδυνάμων. Στην εκπαίδευση ζητούν την επιστροφή στην ανθρωπιστική παιδεία με σκοπό την ανάπτυξη της προσωπικότητας του ατόμου και την καλλιέργεια της αλληλοκατανόησης για να καταπολεμηθούν οι βαρβαρότητες της ξενοφοβίας. Στην εργασία προτείνουν την ενθάρρυνση της δημιουργικότητας και την απασχόληση ανάλογα με τις ικανότητες και τις ανάγκες του καθενός.

Οι προτάσεις τους δανείζονται στοιχεία από τον χριστιανισμό και τη φιλοσοφία της Ανατολής, από τους σοσιαλιστές και τους οικολόγους, από την πλατωνική Πολιτεία και τον Αιμίλιο του Ζαν-Ζακ Ρουσό. Δεν είναι η καινοτομία των ιδεών τους που δίνει την ελπίδα, αλλά το παράδειγμά τους: Στη δύση της ζωής τους - 95 ετών ο Εσέλ, 91 ο Μορέν -, δύο άνθρωποι που έχουν βιώσει τα θαύματα και τις φρικαλεότητες του 20ού αιώνα αντιστέκονται στην πλημμυρίδα της απογοήτευσης και της παραίτησης που σαρώνει την Ευρώπη και κηρύσσουν τη θέληση για ζωή.