Τα Βάγια την εποχή των σεισμών στις Αλκυονίδες και μετά 40 χρόνια + λίγους μήνες (πέμπτο μέρος)

 από τον πολιτικό μηχανικό Θεόδωρο Κ. Παπαϊωάννου*

Συνεχίζω με μέρος  έργων  και δράσεων αυτής της εποχής:         Ο ναός του Αγίου Αθανασίου με τις «χιαστί» ρωγμές  καθ’ όλο το ύψος των τοίχων και  την βαθιά  βυθισμένη τη στέγη  ήταν επικινδύνως ετοιμόρροπος, ανεπίδεκτος και ασύμφορος επισκευής  Η κατεδάφιση του «κόλλησε» στις  αγκυλώσεις της Εφορείας Βυζαντινών & Μεταβυζαντινών Αρχαιοτήτων .   Αυτές «έσπασε» η ακαριαία  παρέμβαση της τότε υπουργού Πολιτισμού Μελίνας Μερκούρη και με το (αρ. πρωτ 3302 / 7.9.81) της αρμόδιας υπηρεσίας επετράπη η κατεδάφιση.  Οι δημότες αντιλήφθηκαν  ότι τα χρήματα όμως  από την στεγαστική αποκατάσταση ήταν ελάχιστα μπροστά στην απαιτούμενη δαπάνη ανέγερσης του ναού το  μέγεθος του οποίου οι ίδιοι επέλεξαν . Η ομόνοια και η συνεργασία που «πατούσαν σ΄ ένα ισχυρό και υγιή κοινωνικό ιστό υπήρξε η κινητήρια δύναμη. Αρκεί μόνο να αναφέρω ότι με εράνους, εισφορές, δωρεές , χορηγίες , επιτεύχθηκε   η χύτευση 400 κ.μ  οπλισμένου σκυροδέματος και όχι μόνο «Ομονοούντων αδελφών συμβίωσιν παντός τείχους ισχυροτέραν είναι» λέει   ο Αντισθένης.

Ο σεισμός ήταν ευκαιρία για κάποιες παρεμβάσεις στον οικιστικό ιστό και όχι μόνο στην εξατομίκευση του όλου προβλήματος, γιατί εξ αρχής πιστεύαμε ότι  είναι και  σημαντικό κοινωνικό  πρόβλημα

Η επέμβαση στο δομημένο περιβάλλον της πόλης και μάλιστα  με την ένταση που εκδηλώθηκε μετασεισμικά αναπόφευκτα  συνεπάγονταν κοινωνικά προβλήματα και με κοινωνικό κόστος συνήθως αντιστρόφως ανάλογο  του ατομικού κέρδους με τη στενή του έννοια.

Όμως  η κρατική μέριμνα εξαντλήθηκε  στην επισκευή ή την ανακατασκευή  κτιρίων χωρίς κανένα ενδιαφέρον  για την ποιότητα των κατασκευών ,την προστασία του περιβάλλοντος , για έργα τεχνικής υποδομής ,κοινωνικού εξοπλισμού, για την εξασφάλιση ελευθέρων χώρων και γενικά μέτρων  για την βελτίωση  της ποιότητας ζωής  μέσα στις πόλεις.

 Γι’ αυτό  ζητήσαμε να απαλλοτριωθούν με επίταξη  τρείς
οικοδομές επικινδύνως ετοιμόρροπες με τους ιδιοκτήτες δικαιούχους στεγαστικής συνδρομής και  αποκατάστασης.

 Αυτές ήταν της Γεωργίας Μέξη και η όμορη βόρια των (μη δημοτών Βαγίων) κληρονόμων Χαρ. Θεοδώρου με πρόσωπο στον δρόμο  ώστε στην  η πυκνοδομημένη εκεί περιοχή και να δημιουργηθεί πλατεία  πολύ κοντά  στο κέντρο . Κινηθήκαμε τάχιστα αλλά λίγο πριν εκδόθηκαν οι οικοδομικές .

Η τρίτη  ήταν ένα παλαιό ερειπωμένο ακατοίκητο ημιδιώροφο  σπίτι (μη δημοτών Βαγίων) κληρονόμων Σεραφείμ Πάλλη, επι της επαρχιακής οδού όμορης με το δημοτικό σχολείο Η ενέργειά μας αποσκοπούσε στην αύξηση του ακάλυπτου  χώρου που τελεσφόρησε μετα από κάποια χρόνια.

Ήδη είχαμε προχωρήσει αρκετά την απαλλοτρίωση     της πλατείας στο «Κασνέσι» και την «ξεμπλοκάραμε» με κάποια χρήματα που λάβαμε μετα αίτημα προς τον τότε πρωθυπουργό Γεώργιο Ράλλη, όπως  και τον διαμπερή από βορά προς νοτιά δεύτερο οδικό άξονα

Ο ημερολογιακός χρόνος ήταν  μικρός, αλλά και   πυκνός και, μόνο η απελευθέρωση δημιουργικής ενέργειας, μπορούσε να  δώσει θετικό αποτέλεσμα  στο εγχείρημα.  Διαφορετικά θα κατέρρεε όλο το κατασκεύασμα του οραματικού ορθολογισμού , του ιδεαλιστικού ριζοσπαστισμού, του ενθουσιώδους βολονταρισμού  συνάμα που είχαμε ξεκινήσει .

Είχαμε αποδυθεί σε ένα πολύπτυχο, πολύπλευρο  αγώνα ταχύτητας , για την παραγωγή έργου  Τα έγγραφα έφευγαν «πολυβοληδόν» προς όλες τις κατευθύνσεις  με κορυφαία το τότε γραφείο του πρωθυπουργού. Οι υπάλληλοι εργάζονταν πυρετωδώς αλλά αγόγγυστα  ακόμη και εκτός ωραρίου με τον φόβο μου μήπως καταρρεύσουν  .  Οι γραφομηχανές  είχαν «πάρει φωτιά» Από τον τότε πρωθυπουργό  Γεώργιο Ράλλη στη θέση του Κωνσταντίνου Καραμανλή  ήδη προέδρου  της Δημοκρατίας, ζήτησα ακρόαση ώστε  να του θέσω  τα προβλήματα του τόπου  και όχι μόνο. Από την απάντηση που μου έστειλε  φαίνεται ότι ήταν ένας αστός, πολιτικός, ευγενής ευπρεπής, ένας ευπατρίδης της πολιτικής. Ακολουθούν αμέσως τα σχετικά κείμενα που με λίγη υπομονή  διαβάζονται αρκεί να τα μεγεθύνετε:

Ίσως τον κατέτρυχαν  ενοχικά σύνδρομα από την εποχή  που ο πατέρας του Ιωάννης Ράλλης ήταν πρωθυπουργός επι  γερμανικής κατοχής προκαλώντας - καθώς λέγεται - ακόμα και την οργή του αφού ένα χρόνο μετά τον θάνατό του, εξέδωσε βιβλίο απολογητικό για τις επιλογές του πατέρα του

Σε συνάντηση που είχαμε με το Δ.Σ της ΚΕΔΚΕ μας είχε δηλώσει  πως όταν βρέθηκε στην φυλακή παρέα με αριστερούς πολιτικούς κρατουμένους, τότε διαπίστωσε ότι πολλοί από τους πρώην αντιπάλους του ήταν άνθρωποι καλλιεργημένοι, πραγματικοί πατριώτες και με βαθιά γνώση των καταστάσεων. Έκτοτε, η αντίληψη του για την ελληνική Αριστερά άλλαξε ριζικά. Του έστειλα εμπεριστατωμένο έγγραφο.

 Συναντηθήκαμε   στο προεδρικό μέγαρο 24.7.2981  στην καθιερωμένη ετήσια δεξίωση για την αποκατάσταση  της Δημοκρατίας. Βλέποντας με δίπλα στον Ανδρέα Παπανδρέου του είπε χαριτολογώντας «..θα σου τον πά(ρ)ω …στις προσεχείς εκλογές  το ψηφοδέλτιο της Βοιωτίας θα έχει δύο πολιτικούς μηχανικούς με τον  Αριστείδη - τον Τσιπλάκο Γ.Γ.ΥΔΕ- που  ήταν δίπλα του  » (ψεύδιζε στο  «ρ» και το πρόφερε σαν» «γ»  .Ιατρικά αυτή η διαταραχή της ομιλίας λέγεται ρωτακισμός  π.χ το «νερό» προφέρεται  «νεγό» )

Αμέσως ο Ανδρέας χαριτολογώντας επίσης του ανταπάντησε «μολών λαβέ».  Μετά δύο μήνες παραμονές εκλογών του ’81 μου επανέλαβε  τηλεφωνικά την πρόταση που όμως αρνήθηκα.

Το ίδιο έκανα και στην πρόταση από τον  Αντώνη τον Στρατή  τότε διευθυντή στην ΚΕΔΚΕ (ήταν ο ένας  εκ των δύο «εξ απορρήτων» Αντώνηδων , ο έτερος  ήταν ο Λιβάνης του Ανδρέα)  που μου ζήτησε άμεσα να ετοιμάσω την διαδοχή μου στην Κοινότητα και να φέρω  τα «χαρτιά» στην Αθήνα, ώστε  να μπω στο ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ στις ιστορικές εκλογές της 18^ης  Οκτωβρίου ΄81 με συνυποψηφίους τους Ακριβάκη , Καλογήρου,  Κατσιμπάρδη , Περγαντά. Μετα από σύσκεψη με τους τότε συμβούλους μου αποποιήθηκα χάριν της ομαλής ροής  του έργου και της  αδιατάρακτης ενδοκοινοτικής ισορροπίας.

* τ. Κοινοτάρχης Βαγίων-τ. Γεν. Γραμ. ΚΕΔΚΕ -  Επαμεινώνδου 71 Θήβα -  theopapaio@gmail.com   -  http://kadmos35.blogspot.gr/    https://www.facebook.com/theodore.papaioannou